Eimreiðin - 01.04.1928, Síða 44

140
HLUTVERK KIRKjUNNAR
EIMREIDIN
Þær vilja vera svo rúmgóðar, að mönnum veitist nóg sviS'
rúm þar, svo framarlega sem þeim verður ekki reikað út
fyrir girðinguna, sem þær hafa sett um vé sín. Þessar girð'
ingar verða að hverfa.
Vér munum ekki eiga neitt á hættu, þótt vér leitum í átt-
ina til meira frelsins. Alt, sem lifir, óskar að vera laust við
hömlur. Blómið leitar Ijóssins; hví skyldi maðurinn ekki hafa
sama frelsi. Ástæðunnar til þess, að kirkjan er enn ófús á að
veita þetta frelsi, er að leita í þeirri staðreynd, að enn hefur
ekki nógu mikill fjöldi manna gert kröfu til þess. Mönnum
veitist að lokum það, sem þeir krefjast. Þrælar héldu áfram
að vera þrælar, þar til að frelsisþrá þeirra var orðin nógu
þroskuð. Konum var neitað um kosningarrétt vegna þess, a^
þær kröfðust hans ekki með nægilegu þrálæti. Hrafnarnn-
færa oss ekki brauð eins og Elía forðum; nú á tímum verð-
um vér að vera vorir eigin hrafnar. Ég þori að fullyrða, a^
jafnskjótt og meðlimir kirknanna krefjast réttar síns til frjálsr-
ar hugsunar, þá muni kirkjan alt í einu uppgötva, að slík
réttindi hafi æfinlega verið samþýðanleg skoðunum hennar-
Athugið að eins afstöðu kaþólsku kirkjunnar, sem um e1^
skeið úthúðaði Aristotelesi, en þegar hún gat ekki lengU^
meinað mönnum að lesa rit hins mikla heimspekings, ÍÝ5*1
hún yfir því, að hann væri heimspekingur kirkjunnar. Kirk)U'
deildum mótmælenda mun vafalaust finnast það heppileS* a^
gera slíkt hið sama.
Hví skyldi kirkjan ætíð vera í varnarstöðu? Hví þá a^
veita það frelsi með eftirtölum, sem hún mun síðar meir
neyðast til að láta í té, hvort sem henni líkar betur eða ver ■
Þetta hefur ekki orðið til að auka á vinsældir kirkjunnar; °S
sé nú á dögum 60°/o af öllu fólki utan kirkjunnar, þá er Þa
engu síður kirkjunnar sök en fólksins. Menn kunna að bera
því við, að kirkjan sæki ekki eftir alþýðuhylli, heldur leiti hún
sannleikans, og þó að 99°/o af öllum mönnum væri utau
hennar, þá myndi hún samt rækja köllun sína betur með ÞV1
að vera sjálfri sér trú, heldur en með því að láta undan
kröfu alls fjöldans. Þessu yrði heldur ekki mótmælt, ef kirkjan
væri í raun og veru að leita sannleikans, og ef allir þe,r’
sem utan hennar vébanda væru, færu villir vegar. En e