Eimreiðin - 01.04.1928, Qupperneq 58

154
ALDURTILI ARNALDS
EIMREIDIN
Nei! Ég er ekki búinn að raka hana, pabbi! Ég skal gera
það í kvöld.
Aftans bíður óframs sök, mælti Arnaldur, tók gæruhníf ofan
af hillu í baðstofunni og tók til að brýna hann.
Sonur hans mælti þá:
Eg skal raka gæruna — bráðum. Ertu ekki full-Iúinn eftir
rekagönguna?
Ert þú ekki full-lúinn eftir gönguna að stássstofu-Ósi! svar-
aði faðir hans, og röddin skalf. Svo gekk hann í eldhúsið og
settist við að raka gæruna. —
Eftir nokkurn tíma gekk Hlaðgerður um eldhúsið, fussaði
við og mælti:
Ég held nú að það líði yfir mig hér af ýldulykt. Hún greip
um vitin og fór sína leið. —
Húsfreyja stóð enn þá við eldavélina og skaraði í glóðinni,
vatt sér því næst að bala á eldhúsgólfinu, sem óhrein sokka-
plögg voru í, og tók til að skola þau. —
Hnífurinn tók ekki á gæruna, af því að rot var í hana
komið. Arnaldur reis á fætur og bar hana með sér. Hann
gekk út og til fjóshlöðu, vildi líta eftir, hvort hún hefði stað-
ist illviðrið. Hann fór upp á heyið og þreifaðist fyrir út undir
vegglægjurnar. Þar var alt þurt, og honum hægðist heldur,
lagði sig á bakið gegnt dyrunum og rendi hugsjónunum út 1
óvissuna.
Þannig lá hann stundarkorn, þar til hann heyrði fótatak
úti í snjóhraflinu. Þar var þá Hlaðgerður og gekk að þvotta-
stagi, sem strengt var milli stólpa gagnvart hlöðudyrunum-
Þar hengdi hún til þerris silkisokka. —
Hún trallaði sönglag og fór með götuvísu úr kaupstaðnuni'
Svo hvarf hún inn í bæinn.
Arnaldur fékk hóstahviðu. Brjóstið var orðið mæðið, ^
heyryki margra vetra.
Stutt stund leið, þangað til fótatak heyrðist, og húsfreyi3
kom að staginu. Hún var með bala í fanginu og breiddi «PP
engjasokka — úr ull.
Arnaldur fékk nýja hóstahviðu, og kona hans leit í áttina
til hlöðudyranna. Svo gekk hún þangað og inn í dyrnar.
Því ertu hér, maður?