Eimreiðin - 01.04.1928, Qupperneq 83

EIMREIÐIN
LÍKAMSMENT OG FJALLAFERÐIR
179
Heridurnar eru förmlausar og fingurnir samvaxnir fram undir
miðhnúa; litlifingurinn er óeðlilega stuttur og frampartur þum-
alsins vöðvadreginn, hörundsliturinn bláleitúr og ólífrænn, öll
hðamót eru óeðlilega gild og fóturinn flatur.
Við sjáum margar konur of holdugar, með vaggandi göngu-
lag, en ólíkt upplitsdjarfari en karlinennirnir eru þær, og bera
sig betur. Við mætum yngismeyjum, sem ganga eins og tízku-
blaðamyndir hafa kent þeim, með bogin kné, framsettan maga
°2 herðakistil.
Einstaka barn er með kirtlaveiki og beinkröm. Þau hafa
víst sjaldan séð sólina og búa í einhverri kjallaraholunni, lykt-
andi af úldnum fiski og olíureyk. — Við skulum hugsa okk-
Ur þessa vesalinga, þegar þeir stækka, hjólbeinótta með of
iangt höfuð, af því höfuðbeinin hafa ekki gróið eðlilega sam-
an. Þar af Ieiðandi verða þau taugaveikluð og stjórnlaus í
baráttu lífsins. Þetta og margt fleira getur maður athugað í
höfuðborg landsins, en víðar er þó pottur brotinn.
I sumum sjávarþorpum býr fólk ennþá í grenjum, keng-
bogið og axlaskakt af því að skríða út og inn um oflágar
dV>\ og hefur einungis einn lítinn glugga á stofunni sinni,
9lugga, sem oft er ekki hægt að opna. í sveitum býr fólk
sumstaðar á saggafullum fjósloftum, og brjóstveik gamalmenni
hrækja á gólfið, þar sem börnin leika sér föl og afturkreistu-
'e3- Ég hef séð heilar fjölskyldur, sem bera með sér augljós
'Uerki hungurs og algers vesaldóms svo berlega, að mér hrýs
^Ugur við. Ég minnist sjónar, sem var svo ömurleg, að henni
er ekki hægt að gleyma. — Það fólk, sem sækist eftir að láta
trindberg og Ibsen kvelja sig, ætti að athuga lífið sjálft, þar
Sem það hefur mistekist hraparlegast. Á regnköldum haustdegi
atti ég ferð um flatneskjur Suðurlands. Krapdregnar mýrarnar
v°ru eins og andlit syrgjandi konu. Ég kom að bæ — ef
33 skyldi kalla, »panel«-kassa með tjörupappa og tilheyrandi
J'lrulum, líkari líkkistu en mannabústað. Mér var boðið inn,
því
gestrisni og góðvild mætir maður alstaðar hér á landi.
usakynni voru fjögra stafgólfa baðstofa fyrir röska tylft fólks.
^ usbóndinn var auðsjáanlega tæringarveikur, konan með
rVggskekkju, og börnin — heill hópur — öll meir og minna
Vausköpuð og veik. Ég man eftir 6—7 ára telpu með gló-