Eimreiðin - 01.04.1928, Síða 85

Eimreiðin LÍKAMSMENT OQ FJALLAFERÐIR 181
hún hefur einu sinni losnað úr þeim. Aldrei fær hún þéttleik
og áferðarfegurð æskunnar aftur. Hún hrapar og slapir. Of-
fita hjálpar þyngdarlögmálinu til að draga mann ofan í jörð-
ina fyrir ár fram. Eitt líkamslýti er algengt meðal karla og
kvenna. Það eru bognir handleggir. Þetta er þó enn tilfinnan-
legra hjá kvenfólkinu. Orsökin liggur venjulega í skakkri legu
herðablaðanna og eins hinu, að sjaldan er rétt úr handleggj-
unum. Athugið þið ungar stúlkur, sem hafa borið fisk á hand-
börum eða sækja vatn til brunns. Þær hafa beina og ávala
handleggi öðrum fremur. Ef vöðvar þeir, sem halda herða-
blöðunum að hryggnum, eru í lagi, þá liggja handleggirnir
þétt að bolnum, og axlirnar fá fagran ávala, en þegar herða-
blöðin losna úr réttri stöðu, þá kippa hálsvöðarnir þeim upp
að hnakkanum, en þar af kemur baraxlaður kryppusvipur,
og hálsinn verður of stuttur. Seinna síga axlirnar fram og
niður, og olnbogarnir vita út. Það er á gömlu máli kallað
*að bera í barkrókum*.
Nú hafa verið talin ýms líkamslýti, sem finnast meðal þjóð-
arinnar. Margt þeirra er tekið að erfðum, sumt eru afleið-
•ngar veikinda — því miður —, en flest er þetta sjálfskapar-
v»ti og sönnun þess, að líkamsrækt þjóðarinnar er í niður-
níðslu meðal almennings. Flest þeirra er hægt að lagfæra, ef
rétt er að farið; jafnvel erfð líkamslýti er mögulegt að rétta
a fáum mannsöldrum, og það án þess að banna vönuðu fólki
að auka kyn sitt, eins og nú er efst á blaði hjá mörgum
bjóðum.
Aðalatriðið er að hver einstaklingur sjái og viti, hvernig
^a2ur mannslíkami lítur út, og hafi löngun og vilja til að líkj-
ast fyrirmyndinni.
Líkami vor er háður sama lögmáli og sálin. Hann keppir
°S]álfrátt að því að líkjast þeim fyrirmyndum, sem við hugs-
Uttl okkur fegurstar. Með sterkum vilja er hægt að breyta
líkama sínum á ótrúlega skömmum tíma, en því miður verða
allar breytingar, sem gerðar eru með valdi, óeðlilegar fyrst í
stað. Heppilegri er fyrri leiðin, að vitundarlíf mannsins gagn-
takist af löngun til að líkjast fyrirmyndinni. Þá kemur breyt-
■n9in sjálfkrafa og eðlilega.