Eimreiðin - 01.04.1928, Síða 103

eimreiðin
GLOSAVOGUR
199
er hún sat. Hann var með öllu meðvitundarlaus og mjög
íölur, og blóðið vætlaði hægt og hægt úr sárinu á enni hans.
Með þýðri hendi strauk hún hárið frá enninu, beygði sig
niður að munninum á honum, til þess að vita, hvort hann
drægi andann, og þegar hún virti hann fyrir sér, varð henni
það ljóst, að hann var fríður sínum. Hvað mundi hún ekki
9efa til, að hann mætti lífi halda? Ekkert var henni nú jafn-
dýrmætt og líf hans, þetta líf, sem hún hafði bjargað úr greip-
um sævar. Afi hennar gat naumast dregist sjálfur eftir flúð-
unum, ef til vill alls ekki. Mundi hún geta þokað hinum
særða manni, þó ekki væri nema um nokkur fet, lengra frá
sió, þangað til hægt yrði að ná í frekari hjálp?
Hún gerði nú tilraun, gat þokað honum, tekið hann nálega
á loft. Hana furðaði sjálfa á kröftum sínum, enda var hún
ótrúlega sterk þá stundina. Hún þokaði honum hægt og hóg-
|ega áleiðis; sjálfri varð henni fótaskortur af og til í grjóturð-
lnui, en gat hagað svo til, að hann félli á hana ofan, og
ioks kom hún honum svo langt, að sjór mundi ekki ná til
hans næstu tvær klukkustundirnar.
Þegar hér var komið, bar afa hennar að; hafði hann loks
Seð frá kofanum sínum, hvað um var að vera.
»Afi«, sagði hún, »hann datt í hylinn þarna yfir frá, og
^efur rekist í klettana. Sjáðu ennið á honum«.
*Malla, ég hygg að hann sé þegar dauður«, sagði Glosi
9amli og beygði sig niður að honum.
*Nei, afi minn, hann er ekki dauður, en verið getur að
^ann sé kominn að dauða. Ég ætla að flýta mér strax upp
að bænum*.
»Malla«, sagði gamli maðurinn, »líttu á höfuðið á honum.
mun verða sagt, að við höfum myrt hann«.
*Hver mundi segja það? Hver mundi láta út úr sér slíka
lygi? Var það ekki ég, sem bjargaði honum úr hylnurn?*
»Það kemur alt í sama stað niður. Faðir hans mun halda
þyí fram, að við höfum drepið hann«.
Malla var í engum efa um, hvað gera skyldi, eins og á
sfóð, hvernig svo sem þetta yrði lagt út. Hún ætti að hlaupa
nPP einstígið og til Gunliffe bónda, til þess að fá nauðsynlega
lálp. Vær; heimurinn jafn-illur og afi hennar gat til, hirti