Eimreiðin - 01.07.1928, Blaðsíða 27

eimreidin
QÁTA GEVMSINS
219
Öll líkindi eru ennfremur til þess, að sveifluskiftum milli
hnatta megi fleygja fram þegar á vorum eigin tímum. Hrynj-
andi og hljómbil jarðneskrar tónvísi virðast og mega skoðast
* samræmi við ýmsar hræringar hinnar sýnilegu náttúru.
Þannig koma undursamleg lögniál fram, svo sem sjöundin, er
ræður á ýmsan veg í fyrirbrigðum náttúrunnar, eins og
strandsævið, vikuhelgin, hljómstiginn, litbeltið, sæluhimininn o.
s. frv. Ef síðari alda vísindi hefðu ei svo ósveigjanlega þrætt
9egn öllu, sem fræðimennirnir skildu ekki sjálfir, mundi vor
eigin heimur án efa vera kominn miklu lengra í ýmsum þeim
fræðum, sem ennþá eru þó bæld niður, án þess að taka hin
fornu fræði til greina, meðan skrift hafði ekki skert hug-
skygni manns. Því eigum vér erfitt, til þessa, að gera grein
hugsana og kenda, utan heila og tauga. Og þess vegna skilj-
uæ vér heldur ekki alment, né getum hugfest, ýmsar hrær-
ingar vors eigin anda, sem þjóta til og frá í umhverfi voru,
af æðra bergi brotnar. En ef til vill kunna þó vígveggir af-
neitunar og blindni að falla með eldingarhraða þegar minst
varir og þekking jarðarmanna að fleygja fram um aldir.
Geymur allra stjörnuveralda dregst að engu og stendur
hví kyr. Þar finst engin fjarlægð né stærð, því ekkert er til
samanburðar. Andi og orka renna þar saman og þjóta með
eldingarhraða, eins og hringskeyti Eyálfumanna, hina enda-
lausu braut, mótspyrnulaust til eilífðar. ]á, sporaskjan er
hringur himnanna, sem á engu augnabliki eilífðarinnar veit af
nokkru fyrir utan sig sjálfan, vegna þess að þar er ekki og
verður ekki nein meðvitund til. Með látlausum vexti alls, um
ahar aldir, breytist þetta lögmál aldrei og hvergi. Hrun vetr-
arbrauta haggar þessu að engu. Þær eyðast og endurfæðast
1 beinr draumi, sem jarðneskar varir nefna tíma.
Eo sigur mannsandans er það, að má þá villu af hug
°9 sjón.