Eimreiðin - 01.07.1928, Síða 90

282
WILLIAM SHAKESPEARE
eimreidin
legar siðakenningar eru löngum bani sannrar listar. Það skildi
Shakespeare. Hann sá, að fegurðin og sannleikurinn eru eitt.
En þó að Shakespeare sé fyrst og fremst leikskáld og Ijóð-
skáld, ber honum einnig sess meðal spekinganna mestu, vegna
heilbrigðrar og djúpsærrar lífsskoðunar sinnar. Frá hans vör-
um komu mörg hin fegurstu og kjarndýpstu spakyrði enskrar
tungu, vængjuð orð, sem daglega eru á hvers manns munni,
og flogið hafa heimsenda milli. Vald skáldsins yfir móðurmáli
sínu var einnig geysi-mikið. Þó að hann hefði framan af ýmsa
galla samtíðar sinnar, óx hann frá þeim, er stundir liðu fram,
og feðratungan varð tónaríkt hljóðfæri í höndum hans. Um
hann má segja eins og kveðið var um Matthías látinn:
„Hve mjúk þín tunga, að túlka hið angurblíða,
og tónasterk sem brim við ægissand".
Hann fullkomnaði mjög bragarhátt þann (blank verse), sem
hann notar í leikritum sínum. Rímsnild hans er réttilega við-
brugðið. Þar eru fá ensk skáld honum fremri.
Af þessari lýsingu á undragáfu og afrekum Shakespeares
vona ég að lesendur geti séð, hvers vegna einn skáldbræðra
hans kvað hann vera þann manninn, sem af öllum nútíðar-
mönnum, og ef til vill fornskáldum, hafi átt stærsta og víð-
feðmasta sál. Ég sagði, að Shakespeare væri höfuðskáld þjóðar
sinnar. Hann er það — en miklu meira. Hann er eigi Eng-
lands eins, heldur allra þjóða. Snild hans er hafin yfir rúm og
tíma, söm í dag og fyrir þrem öldum. Og áhrif hans í bók-
mentum, sönglist og málverkum eru heimsvíð. Hróður hans
fer með himinskautum. Hvert sem framtíðarhlutskifti hans
verður, er þetta víst: um þrjú hundruð ára skeið hefur vald
hans yfir hugum manna farið vaxandi. ,
Richard Beck.