Eimreiðin - 01.07.1928, Qupperneq 35

EIMREIÐIN
ÚTVARP OQ MENNING
227
burtu, mikil áhrif á ímyndunaraflið. Við skulum nú athuga
muninn á leikhúsi og útvarpi, á sjónleik og heyrnarleik. Sjón-
leikurinn hrífur gegnum bæði augu og eyru, en heyrnarleikur
útvarpsins aðeins gegnum eyrun; ennfremur sjáum við sjón-
leikinn í háloftuðu og skrautlegu leikhúsi í viðurvist fjölda af
skartklæddu fólki, en það hefur sérstök áhrif á okkur; við
erum líka undirbúnir undir leikhúsið, eftirvæntingin hefur oft-
ast löngu áður ólgað í okkur. Aftur á móti kemur heyrnar-
leikurinn oftast óundirbúið til okkar; við heyrum hann einir,
en ekki meðal margra ókunnugra; við erum í okkar daglegu
fötum, í okkar venjulegu stofu, þar sem er enginn kliður af
fólki í hátíðaskapi; við sitjum í eigin stól í góðu lofti og höf-
um ekkert óvenjulegt fyrir augum, og það eru engin löng
Þáttaskifti til að eyðileggja heildaráhrifin. Heimurinn, eins og
v>ð hugsum okkur hann, er aðallega orðinn til af því, sem
v>5 sjáum, augað sýnir hann með myndum og litum; aftur á
tuóti er eyrað innri dyr, dyr að heimi hugmyndaflugsins,
óraumanna heimi, sem við getum lagað eftir óskum okkar.
I birtunni ákveður augað umheiminn og deyfir ímyndunaraflið,
en í dimmunni heyrum við dularfullar raddir, raddir úr hin-
Uln andlega heimi; þá birtast verur ímyndunaraflsins og sálin
Vaknar, en augað reynir árangurslaust að eyða öllum leyndar-
öómi og takmarka alt við hinn hversdagslega sjónarheim,
sem það minnist frá birtunni áður. Þessi endurminning hindr-
ar stöðugt, að ímyndunaraflið fái notið sín til fulls. Heyrnin
stendur sál og tilfinningum nær en sjónin. (Jtvarpslist er enn
e^ki til á íslandi, og verður heldur ekki sköpuð þar á einum
de9'- en viðleitnin þarf að hefjast hið fyrsta, og íslenzkir
'stamenn verða að kynna sér hljóðtækni útvarpsins, verða að
æ''a að nota hljóð og tóna, hávaða og þagnir, í stuttu máli
0 bau hljóðmeðul, sem útvarpið ræður yfir, þannig að við
Setiim fengið að heyra góða útvarpslist hér eins og utanlands.
u9sum okkur hvernig væri hægt að skapa heyrnarleiki úr
pióðsögum okkar, svo að þær fengju nýtt líf í útvarpinu, já,
a "vel þótt þær væru aðeins lesnar upp eins og þær eru,
en með viðeigandi undirleik hljóðfæra eða mannsradda, með
Snöggum tónblæbrigðum og þvílíku, sem er svo auðvelt að
9era í útvarpssalnum, og með skyndilegum þögnum, sem eru