Eimreiðin - 01.07.1928, Qupperneq 70

262
ÞJÓÐLYGAR OG ÞEGNSKYLDA
EIMREIÐIN
sjálfstætt hugsandi kynslóð, búna þeim karlmenskuhug og
manndómi, sem lætur hag þjóðarinnar ganga fyrir öllu öðru,
en glatar ekki sjálfri sér í auðvirðilegum deilum út af auka-
atriðum og baráttu fyrir einkahagsmunum. Það var æskulýður
landsins, sem bjartastar átti vonirnar um það leyti sem verið
var að binda enda á deilurnar við Dani og vér fengum full-
veldið margnefnda árið 1918. Þessvegna skipaði hann sér
óskiftur með þeim, sem einbeittastar gerðu kröfurnar þá til
fulls og ótakmarkaðs sjálfstæðis þjóðarinnar. Það er á ábyrgð
æskulýðsins í Iandinu, hvort vonirnar frá 1918 verða tálvonir
eða ekki. Ættjörðin þarfnast fleiri manna, sem þora að leggja
sjálfa sig í sölurnar fyrir hana. Ættjarðarást er nú Iítils metin
af sumum oflátungum þjóðfélagsins. Þeir telja sig fremur
heimsborgara en ættjarðarvini, en gæta þess ekki, að hinn
sanni ættjarðarvinur er ætíð beztur heimsborgarinn. Það er
þó ættjörðin, sem hefur alið oss við brjóst sín og fært oss
að vöggugjöf ljóma sinn og liti. Hún hefur opnað oss faðm-
inn og sýnt oss inn í dýrðarheima sína, þar sem hún situr,
fögur og tignarleg, með bláa falda Ægisdætra við fætur sér
— og vakir.
Við vitum þú átt yfir öldum að skína,
við óskum, að börnin þín megi þig krýna,
og þá blessar vor öld
sitf hið síðasta kvöld,
ef hún sendir þér smáperlur, móðir, í krónuna þína.
Svo kveður Þorsteinn Erlingsson í dýrðlegum óði sínum
til ættjarðarinnar. Ekkert landsins barna, hvorki karl né kona,
má láta undir höfuð leggjast að senda sína perlu í sveigmu
að enni hennar, og því ósviknari sem perlan þín er, þetm
mun fegurri verður sá sveigur. Hér hefur höfundur lífsins
valið þér stað til þess að vinna í hennar þjónustu. Svik við
það hlutverk þitt eru svik við göfugustu hugsjónir lífsins, svik
við sjálfan þig og hann, sem fól þér það. Ef þú greiðir ekki
skuld þína við ættjörðina rætast á þér orð Egils Skallagríms-
sonar í Arinbjarnardrápu:
Munk vinþjófr
verða heitinn,
ok váljúgr