Eimreiðin - 01.07.1928, Qupperneq 72

264
RÉTTADAGAR
EIMREIÐIW
Björns litla, er hún hélt á. Ólína hafði tilkynt systur sinnir
húsfreyjunni á Brík, að hún ætlaði að taka hann með sér
og fóstra hann sjálf upp frá því. Þessi kyrláta stund var því
vel löguð til að rifja upp komu Björns litla þangað og til-
drög hennar.
Ólína hafði búið rausnarbúi við góð efni með manni sín-
um. Þau áttu sex börn stálpuð, er maður hennar dó. Þá réð-
ist til hennar piltur um tvítugt, sem Bergur hét. Ólína var
harðlynd kona og geðrík og því mikil fyrir sér. Hún lagöi
hug á Ðerg og þau trúlofuðust. Ðjörn litli var ávöxtur þeirrar
trúlofunar, en stuttu eftir að hann fæddist sleit Bergur trú-
lofuninni og fór í burtu. Hún gerði honum þá að skyldu að
ráðstafa barninu. Honum tókst að koma því fyrir á Brík, og
hafði síðan látið sér ant um það og borgað skilvíslega með
því. Nú var hann fyrir stuttu giftur og farinn að búa og áttt
erfiða aðstöðu fjárhagslega. Ólína hætti búskap nokkru síðar
og flutti með börnin til kaupstaðar.
En hugsanir Höllu snérust ekki eingöngu um þetta. Þær
snérust líka um hennar eigið líf, frá æsku og til þessa dags.
Hún var einu sinni ung eins og aðrir, og hún átti þá sínar
þrár og sína drauma um ást og yndi. En hún þótti ekki
fögur, og í danssalnum sat hún úti í horni, á meðan hun
sótti þær samkomur, en þá sjaldan hún komst í dansinn var
hún stirð og steig aukaspor. Piltarnir brostu þá góðlátlega og
sögðust ekki komast í »takt«, leiddu hana til sætis, hneigðu
sig og buðu henni ekki upp aftur. Systir hennar, sem hun
var einlægt með, giftist ung og eignaðist börn. Þau nutu
mikils ástríkis af foreldrunum. Þar þurfti ekki við að basta.
En þótt aldur færðist yfir Höllu, minkaði ekki þessi þrá hennar
til að hafa eitthvað til að elska og annast, eitthvað til að lifu
fyrir. Og einn dag fyrir fjórum árum sagði systir hennar henni,
að Bergur hefði komið í vandræðum sínum og beðið fyrl^
barnið, en það væri ekki hægt nema hún vildi taka það a
sér. Hún varð fá við. Var ekki nóg þar að stríða við, þói
ekki væri bætt við barni? ]ú, en þörfin fyrir meðlagið, og
Bergur í vanda. Og hún gekst undir að taka við Bjössa lit a-
Það var líka þægilegt að verða að vera að vakna um miðjar
nætur, eða þjónustan, sem bættist á hana. Hún var hlessa a