Eimreiðin - 01.07.1928, Qupperneq 93

EIMREIÐIN
LIFA LÁTNIR?
28b
hann nú talinn meðal týndra hermanna, og leið all-langur tími
án þess nokkur merki fyndust um hann. Loks fundu her-
nienn lík hans. Lá það við hliðina á mölbrotinni flugvél hans,
bak við herlínu óvinanna, eins og hinn látni bróðirinn hafði
sagt. Enginn vissi um þetta fyr en líkið fanst. Gat hér verið
nð ræða um hugsanaflutning milli lifandi manna hér megin
9rafar? spyr Sir Arthur.
Annað dæmi er atvik, sem kom fyrir Segrave yfirforingja,
emhvern frægasta kappakstursmann vorra tíma. Hann var á
leið til Bandaríkjanna frá Englandi til þess að taka þátt í
bifreiðakappakstri og hafði um borð með sér á skipinu vél-
fræðinga sína og kappakstursbifreið þá, sem hann notaði í
samkeppninni og sigraði á, því í þessari ferð setti hann
heimsmet í kappakstri. Hraðinn var 203 enskar mílur á
hlukkustund. En þarna á leiðinni yfir hafið skeður sá ein-
hennilegi atburður, að Segrave fær loftskeyti þannig orðað:
sHafið skifti á aksturskeðjum«. Var loftskeyti þetta undirritað
at einum starfsmannanna í vélsmiðju þeirri í Englandi, sem
smíðað hafði bifreið hans. Segrave yfirforingi gat ekki að sér
9ert að hlýða þessum fyrirmælum, þótt honum þæiti skeytið
dálítið undarlegt. Gaf hann því þær fyrirskipanir að setja
shyldi nýjar aksturskeðjur á bifreiðina í stað þeirra, sem fyrir
voru. Þegar Segrave kom aftur til Englands eftir sína frægu
^ör, hitti hann sendanda skeytisins og spurði, hvernig hefði
staðið á sendingu þess. Hann fékk það svar, að þau skila-
hoð hefðu komið frá framliðnum manni einum á tilraunafundi,
að önnur aksturskeðjan væri ekki nógu sterk til að þola þá
areynslu, sem á hana yrði lögð, og myndi hún hrökkva í
sundur, þegar hraðinn væri kominn upp í 170 enskar mílur
á hlukkustund. »Gott og vel«, svaraði Segrave, »við skulum
Prófa þetta«. Þvínæst eru keðjurnar, sem teknar voru af bif-
reiðinni, fluttar í vélsmiðjuna og reyndar. Og viti menn!
°nnur keðjan hrekkur í sundur við áreynslu þá, sem ná-
hvæmlega svaraði til 174 enskra mílna hraða á klukkustund.
f'að er auðvelt að gera sér í hugariund, hvernig farið hefði
fyrir Segrave, ef keðjan hefði verið notuð í kappakstrinum.
htann hefði óumflýjanlega beðið bana. Hvaða skýringar gefið
dr á þessum skilaboðum? spyr Sir Arthur.