Eimreiðin - 01.10.1928, Síða 16

320
ALTARIÐ
eimreidin
Synir ísraels urðu landflótta, og þeir komu heim aftur, og þá
endurreistu þeir borgina og musteri Salómós.
Þá dreymdi fagra drauma um þúsundáraríkið og um Messías.
En Rómverjar komu og rændu þá trjálsræði sínu. Og
Messías kom og lifði meðal þeirra. En þeir þektu hann ekki
og könnuðust eigi við hann.
* sjí
*
Dag nokkurn var óvenjulega mikill mannsöfnuður og hreyf'
ing fyrir utan múra Jórsalaborgar, kringum Golgata.
En þar uppi á hæðinni voru þrír óbótamenn teknir af Hfi>
krossfestir að rómverskum sið.
Rómverskir hermenn og herforingjar, hebrezkir borgarar,
prestar og bændur blönduðust þar saman í marglitum hóp,
án nokkurs manngreinarálits. — Hræðsla, óró og undrun
stóð skráð á hverju einasta andliti.
Menn höfðu greinilega fundið jörðina skjálfa undir fótutn
sér, séð klettagrafir hinna dauðu opnast, og nú féll ömurlegt
myrkur með ísköldum gjósti yfir alt landið, þrátt fyrir að
naumast var liðið að hádegi. —
Þá hljómaði alt í einu raust manns þess, er hékk á kross-
inum í miðið, niður til mannfjöldans:
»Það er fullkomnað!* hrópaði hann hárri röddu í myrkrinu.
Og er orð hans höfðu hljómað, var sem tjald væri dregið
frá sólu. Hún tók að skína hlýtt og bjart á ný eins og vandi
hennar var. —
Það var Messías — mannssonurinn — sem fullkomnaði
hina miklu fórn — alheimsfórnina á Golgata. . . .
En orð hans bárust víðar og víðar yfir mannfjöldann.
Hljómur þeirra óx, varð sem þrumur og brimgnýr. —
Og víðar og víðar bárust orðin — yfir alla jörðina. Hljóm*
ur þeirra dvínaði aldrei eða dó, en lifði öld eftir öld alt til
vorra daga.
Það er fullkomnað heyrist ennþá á hverjum degi, þar sem
kirkjur eru reistar og klukkur hringja — alt til hins yzta hafs
og til yztu takmarka veraldarinnar. . . .