Eimreiðin - 01.10.1928, Síða 30

334 BÓKMENTAIÐ]A ÍSL. í VESTURHEIMI eimreiðin
lokið. Er bók þessi vönduð að frágangi og drjúg að innihaldi.
Er hér að finna mestan hluta þess, sem Kristinn orti, og hið bezta.
Margt er gott um ljóð hans að segja. Hann er orðhagur
mjög og íslenzkur vel í máli. Hann hlýtur að hafa átt glögt
auga fyrir því, sem fagurt var og sérkennilegt. Lýsingar hans
á náttúrunni, á veðrabrigðum og árstíðum eru löngum frum-
legar, kraftmiklar og myndauðgar. »Sumarkvöld við vatnið*
og »Vorsins dís«, bæði gullfalleg kvæði, má nefna sem dæmi-
Undiralda þungrar alvöru er í mörgum ljóðum Kristins. Hér
er djúphyggjumaður, en eigi flysjungur á ferð. Hann er ákveð-
inn umbótamaður; kemur það fram í ýmsum hinum tilþrifa-
mestu kvæðum hans, svo sem »Um nótt« og »Einbúinn«. Er
höfundurinn beinskeyttur, þegar því er að skifta, t. d. í »Ut-
angarðs*, en þó er mannkærleiki hans jafnan auðfundinn
(sbr. »Hann kunningi minn«). Kristinn ann vorinu, syngur þv>
oft fögur ljóð, hann ann andlegu víðsýni, frelsi og framsókn.
Mun það meira en tilviljun ein, að hann yrkir um slíka menn
sem Swinburne, Shelley, Björnson, Jón Sigurðsson forseta
og Þorstein Erlingsson. Þessir voru hans menn, frjálshuga
og óljósfælnir. Mun hann og hafa orðið fyrir áhrifum af sum-
um þeirra, t. d. Swinburne. En þó útlendra áhrifa kunni að
gæta í ljóðum Kristins, var hann hinn íslenzkasti, og hlý ást
til ættlandsins lýsir sér í ýmsum ljóðum hans, i. d. í hinu
ágæta erfiljóði, »Jóhanna Pálsdóttir«, en Kristinn orti mörg
góð kvæði af því tæi.
Þorbjörn Bjarnarson (Þorskabítur) er fæddur á írafelli >
Kjós, 29. ágúst 1859. Ólst hann upp í Reykholtsdal í Borg-
arfjarðarsýslu og átti þar löngum heima, unz hann fluttisí
vestur um haf 1893. Settist hann að í Winnipeg og dvald>
þar í fjögur ár, flutti árið 1897 til Pembína í Norður-Dakota
og hefur átt þar heima síðan. Er hann sem margir skáld-
bræður hans íslenzkir óskólagenginn alþýðumaður. Bækurnar
hafa verið honum mentunarlind og menningar.
Að eins ein kvæðabók, »Nokkur ljóðmæli«, Winnipeg 191^*
hefur komið út eftir Þorskabít (svo nefnir hann sig jafnan
sem skáld), en síðan hafa mörg góðkvæði hans birzt í blöð-
um og tímaritum vestra, t. d. mikið kvæði, »Bólu-Hjálmar‘>
að einungis eitt sé nefnt.