Eimreiðin - 01.07.1930, Blaðsíða 46

254
JAN UMB
eimreiðin
lítið um það, hvað var að vera hafður að allra bitbeini og
dáði með sjálfum mér hinn kúgaða, sem alt í einu gerðist
réttlát hetja — nærri því guð — og vann á kúgurum sínum.
Hann hafði líka hefnt einhvers, sem í mér bjó — og þó
einkum rétt hlut minn á einhvern hátt. Eg fékk mér vinnu
við höfnina, keypti munntóbak fyrir þá aura, sem ég vann
mér inn með súrum svita, og laumaðist með það inn á spít-
alann til hans. Hann lá og var að spila á spil við stýrimann-
inn; það var það, sem ég sízt skildi.
Ekkert nema lífið sjálft setur fram kenningar sínar á svona
miskunnarlausan hátt; en einhver ævintýrabjarmi var þó yfir
þessu atviki. Það sýndi mér í öllu úrræðaleysinu, sem f því
fólst, sjálft gamla ævintýrið um olnbogabarn allra, fátæka
munaðarleysingjann, sem losnar úr álögunum og finnur, að
hann er konungssonur. Mér var þá þegar hjarta næst að
gleyma öllum prestræðum og lexíulærdómi eins fljótt og unt
væri og afla mér siðferðislegs þroska af hinum stórfenglegu
viðburðum lífsins. Sem betur fór varð ég líka neyddur til
þess. Það, sem mótast í sál barnsins, er sem greypt í stein,
og einatt sótti ég mér í þrengingum bernsku minnar þrótt til
þessarar fyrstu kynningar minnar við hinn rússneska öreiga.
Hvernig gat hjá því farið, að ég kannaðist við hann, ]an
Umb, þegar hann kom aftur í mynd byltingarinnar, að ég
bæri lotningu fyrir honum, og mér þætti vænt um hann eins
og forðum? Honum hafði aukist þróttur og jafnframt mannúð.
Nú nægði honum ekki að hrista bölvunarokið af sér einum,
heldur barðist hann fyrir alla, sem voru þjakaðir og kúgaðir.
Hann var forðum mikill í mínum augum, en nú kom hann
eins og réttlætið sjálft, sem hafði tekið sér bústað í hinum
lömuðu, keyrt áfram af hinum sterku með harðneskju. Var
hann of harðhentur á böðlum mannkynsins? Það réttlæti,
sem þreifar upp fyrir sig með silkihönzkum, er alls ekkert
réttlæti.
Jehóva býr í dag hjá þeim kúguðu — það er það, sem
veldur því, að tímarnir eru merkilegir og göfgandi — þeir
eiga að krefja hið gamla reikningsskapar og leggja áætlanir
að því nýja; þeir ráða lögum og dómi. Þetta er 6pánnýtt.
Aldrei eru dæmi til þess í sögu mannkynsins, að þróunin hafi