Eimreiðin - 01.07.1930, Blaðsíða 53

EIMREIÐIN
FRAMFARIR OG HORFUR
26 í
rökum reistar. Fólksstraumurinn hefur að langmestu leyti
öeinst að Reykjavík. Þar beið fólksins nóg atvinna og fram-
hðarmöguleikar, betra húsnæði og skemtilegra líf. Tvö síðast-
nefndu atriðin hafa vafalaust átt einna drýgstan þáttinn í fólks-
flutningunum til bæjanna, þegar á það er litið, að þar bíður
t>ess ekki lakari atvinna en það hverfur frá. Fólkið flýr kulda,
myrkur, slæm og óhentug húsakynni, illa aðbúð, erfið lífskjör,
vondar samgöngur, einangrun og atvinnugrein, sem staðið
hefur kyr í 1000 ár. En fólkið flýr ekki út á neina eyðimörk.
Að vísu varð fyrsti flóttinn alla leið til Ameríku, en hann
varð brátt stöðvaður. Nú flýr það til bæjanna og einkum til
Reykjavíkur, en þar bíður fólksins nóg atvinna, góð húsa-
kynni, lífsþægindi og fjölbreytni. Við þessu er ekkert að segja,
tetta er í alla staði eðlilegt. En það mun þó sönnu næst,
fólkið vill í raun og veru hvergi heldur vera en í sveitinni,
hún gæti boðið nokkurn veginn viðunandi lífsskilyrði. Það
jafnvel búast við, að flóttinn til bæjanna hafi þegar náð
hámarki sínu og að úr þessu fari smámsaman að draga úr
h°num. Vmislegt bendir í þá átt.
Þótt Islendingar hafi rekið landbúnað í 1000 ár, þá má
^ita, að búskaparlagið hafi engum breytingum tekið allan
Þennan tíma. Má þar mest um kenna stjórn landsins, þekk-
'ngarleysi bænda, samgönguleysi og ekki sízt féleysi. Að
^ngnu verzlunarfrelsi og fjárforræði fer þegar að lifna yfir
aNinnuvegunum. Samgöngubótunum innanlands, sem landbún-
aðinum 'kemur aðallega að notum, miðar þó hægt áfram. Það
er því ekki að undra, þó sjávarútvegurinn, þegar hann rís
UPP undir forystu dugnaðarmanna, með nýtízkutækjum og
a'lsterka peningastofnun að baki, beri landbúnaðinn ofurliði í
Sv>pinn. Fólkið streymir frá köldu, dimmu og óvistlegu moldar-
^ofunum til hans og bæjanna eins og flugurnar í Ijósið. Nú
'vrst má segja, að samgöngur séu að komast í boðlegt horf
^V1"11- landbúnaðinn. Engum getur heldur dulist, að fyrir for-
Söngu ötulla manna með þekkingu á sínu starfi, þá er nú
°ðum að færast alt annar svipur yfir íslenzkan landbúnað og
að búskaparlagið er að breytast í hentugra horf. Þessi þekk-
ln3 er út frá landbúnaðarskólunum og Búnaðarfélagi íslands
°ðum að breiðast til bændastéttarinnar. Starfið hefur verið