Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1930, Blaðsíða 78

Eimreiðin - 01.07.1930, Blaðsíða 78
•>286 EUGENE O’NEILL EIMREIÐIN aðdáunarupphrópanir frá kvenfólkinu. í stuttu máli: Þetta fólk virðist alt vera í sjöunda himni. — Við nánari rannsókn reyn- ist þó fögnuðurinn blandinn. Eg hef heyrt marga segja, að þeir »hötuðu« þessar tedrykkjur. Þær eru í raun og veru lítið annað en félagslegar grímusamkomur, þar sem hver keppist við annan að setja upp sunnudags-andlit og forðast það sem heitan eld að koma til dyranna eins og hann er klæddur. Auðvitað vill þetta brenna við samkvæmislíf hvar í veröld sem er. Og hvað eru almennar kurteisireglur annað en bann- lög, sem látin eru ganga um alla óvenjulega hegðun manna? En hvaðan stafar allur þessi grímudanzleikur, allur þessi blekkingavefur? Af ótta, vanmáttartilfinningu: gríman er vopn til að verjast hinu ókunna og ægilega. Ekki þarf annað en iíta á börnin: heima ærslasöm og óþekk, en ef þau koma a bæi, dettur hvorki af þeim né drýpur; þá eru þau góðu börnin. Samskonar fyrirbrigði eru menn, sem eru mestu fautar a heimili, en hrókar alls fagnaðar út í frá. Vfirleitt er það auð- sætt við nánari athugun, að grímuburður er miklu algengara fyrirbrigði, en menn í fljótu bragði mundu hyggja. Eða hver er sá, sem aldrei hefur brugðið fyrir sig grímu um sína daga? í leiknum The Great God Brown tekur O’NeilI þennan grímuburð manna til meðferðar. Og til þess að ná betri tök- um á efninu, lætur hann leikendurna nota grímur í raun og veru. Það er bragð kjarnsæisstefnunnar. Með grímuna eru leikendurnir ekki allir þar sem þeir eru séðir, grímulausir koma þeir til dyranna eins og þeir eru klæddir, með grímuna tala þeir, grímulausir hugsa þeir venjulegast upphátt. Leikurinn sýnir sögu stallbræðranna Browns og Dions. Brown er maður, sem sýnist rata hið gullna meðalhóf þessa lífs, hann kemur sér vel áfram í veröldinni og er yfir höfuð fyrirmyndar amerískur borgari: The Great God Brown. Þrátt •fyrir það, er hann ekki giftudrjúgur í skiftum sínum við kven- þjóðina, þeim er vel við hann, og leyfa honum jafnvel að kyssa sig eins og bróður, en ekkert meira. Hann er lærður byggingameistari og kunnur fyrir nákvæmni í reikningum, en hvar sem list skal til, þar þrýtur kunnáttu hans. Hann er • ágætur á banka, ónýfur á dómkirkjur.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.