Eimreiðin - 01.07.1941, Síða 29

EIMREIÐIN
GÖMUL SAGA
253
mðir og öræfi, þegar þú varst magnþrota og sjúk! Þú lofaðir
mér eilífri tryggð, en þegar h a n n kom, þessi dáðlausi veifi-
skati, sem hjá okkur stendur, þá gleymdurðu því einnig!“
Hann þagnaði allt í einu og hló stuttlega.
»Þetta er ekki rélt hjá þér, Sigurður!“ sagði konan, og nú
'ar >'ödd hennar róleg og ákveðin. „Þú ert afbrýðisamur gagn-
Vart Jóni, af því hann er yngri og —“
” og laglegri!“ greip Sigurður frain í. „Það er alveg rétt;
er gamall og grettur. Jón er ungur og snoppufríður. Og nú
Seturðu fengið hann! Nú getið þið fengið hvort annað, — á
köggstokknum! “
”Nei ■' Nei! Segðu þetta ekki!“ hrópaði konan. „Við verðum
komast út! Það lilýtur að vera einhver leið til þess að
sleppa?“
»Það getur vel verið,“ sagði Sigurður svarti kæruleysis-
8a. „Sama er mér. Ég er ekkert hræddur við dauðann, og mig
angar ekki til að lifa eftir þetta.“
»Það er ein leið til þess að sleppa burtu!“ mælti nú Jón,
°k var ákafi í rödd hans. „En —Hann þagnaði skyndilega,
eir*s og hann væri hræddur við að halda áfram.
»Hverriig þá? — Hvar?“ hrópaði konan og reis á fætur.
” gegnum sk jáinn!“ svaraði Jón. „Ef þú stendur á öxlum
1 ’ Þá nærðu upp og getur sennilega komizt út. Það eru
s ar i túninu og bændurnir sitja að drykkju. Sennilega
Jsta þeir kofanum að geyma okkur og hafa enga varð-
nienn.“
»Þetta er alveg rétt hjá þér!“ sagði konan og kenndi gleði
"Ldróninum. „En,“ hélt hún áfram, daprari í bragði, „við
,1.11111 l1 r ,í ú , og það geta aðeins t v e i r komizt út á þennan
hatt- Sá þriðji _“
^ ”^a þriðji,“ greip Sigurður fram i, „sá þriðji verður að vera
1 eltir og biða höggstokksins!“ Hann hló við og rödd hans
Var glaðleg.
h 111 stund var dauðaþögn. Svo mælti Jón hikandi: „Þú ert
elztur, Sigurður?“ Hann hóstaði Htið eitt og hélt svo áfram:
’ ( Johanna erum ung, — við gætum bætt ráð okkar og lifað
leiðarlegu Iífi.“
o •
'gurður svarti hló hátt og háðslega. „Heiðarlegu lifi, —