Eimreiðin - 01.07.1941, Blaðsíða 30
254
GÖMUL SAGA
eimreiðin
þú !“ Hann hugsaði sig um stundarkorn og sagði síðan: „Við
gætum auðvitað kastað hlutkesti um það, en þvi nenni ég ekki.
— Það er betra, að við látum Jóhönnu velja um, hvorn okkar
hún vill hafa með sér út?“
„Ja-á?“ samsinnti yngri maðurinn hikandi.
Konan þagði.
„Veldu þá annanhvorn! “ skipaði Sigurður.
„Jóhanna?“ sagði Jón í bænarrómi.
Þegar þeir höfðu beðið stundarkorn eftir svarinu, stóð Sig-
urður svarti á fætur. „Kjóstu annanhvorn okkar!“ sagði hann
rólega. „Og farðu einungis eftir þinum eigin tilfinningum.
Þú þarft ekkert að óttast frá minni hálfu, þó að þú veljfr
Jón.“
Enn var löng þögn.
„Flýttu þér nú!“ mælti Sigurður stuttlega.
„Ég kýs Jón,“ sagði konan að lokum.
„Þakka þér fyrir, Jóhanna!" hrópaði ungi maðurinn með
miklum feginleik. „Þetta skal ég muna þér alla mína ævi!“
„Stattu þá við það!“ sagði Sigurður svarti; rödd hans var
köld og styrk. „Og nú skaltu lyfta henni upp á axlirnar á mér,
en vertu handfljótur! Það er orðið áliðið og ekki ólíklegt, að
þeir líti eftir okkur, áður en þeir fara að sofa.“
„Nei!“ sagði konan, og nú var málrómur hennar ákveðinn
og óttalaus. „Við látum Jón fara fyrstan.“
„Gott og vel!“ Sigurður svarti þreif félaga sinn umsvifalaust
og snaraði honum upp á axlir sér. En þaðan náði hann að
handfesta sig í skjágrindinni, og augnabliki síðar var hann
kominn út.
„Svona röskan hef ég aldrei séð þig fyrri!“ mælti Sigurður
svarti háðslega. „Farðu nú og hnýttu upp í tvo hesta: svo
hittist þið við fjárhústóftina austan til í túninu. — En eitt
skaltu inuna æfinlega: að það var ekki vegna þín, heldui'
hennar, sem ég bjargaði þér núna. Og verðirðu ekki góður við
hana, þá skal ég ganga aftur og drepa þig!“
Jóni fannst stálköld rödd Sigurðar smjúga gegnum merg
og hein. Hann renndi sér niður af þekjunni og hvarf iit 1
myrkrið.
„Komdu, Jóhanna!“ sagði Sigurður svarti og var nú miklu