Eimreiðin - 01.07.1941, Síða 51

Ei'ireIÐin snorri sturluson og íslendinga saga
275
hlegið við Sighvati. En er hann kom vestur í Dali, hefur hinn
Saniansami maður haft mál þessi öll í flimtingi og grobbað
hd nokkuð af, að hann hefði valdið sinnaskiptum Snorra með
loi'tölum sinum. Sturla Þórðarson var 7 ára gamall, er þetta
&G| Öist, og hafa þessi ummæli Sighvats verið hermd honum
bi eða siðar, en hann ekki getað stillt sig um að taka þau upp
* lslendinga sögu löngu síðar, þó að þau séu raunar andstæð
^uisögn hans um skilyrði þau, er Snorri setti, þá er hann hét
ofti liðveizlu sinni.
Aldrei er þó Snorri háðulegar leikinn í Islendinga sögu en
ei Sturla segir frá arfaskiptunum í Odda eftir Sæmund Jóns-
Son iátinn.
Þess hefur enn eigi verið getið, að Snorri hafði verið kjör-
11111 iögsögumaður 1215, og hélt hann þá embættinu þangað til
11 h°nn fór utan 1218. Aftur fór hann með lögsögumanns-
(*naið á árunum 1222—1231. Er þessa getið hér til þess að
pna, að mjög hefur gengizt við virðing hans hér á landi bæði
fyrir
ho
°g eftir Jórunnarmál. Árið 1223 sýndu og Oddverjar
nuni mjög mikið virðingarmerki. Sæmundur Jónsson and-
<lÖist seint á ári 1222 og átti fjölda barna með ýmsum konum,
( I1 ehkert þeirra var skilgetið. Hann hafði mælt svo fyrir, að
leig, dóttir hans og Valgerðar á Keldum, frændkonu hans,
' (<1 taka jafnmikinn arf sem hver sona hans. Synir Sæ-
Ul>ndar urðu á það sáttir, að Snorri Sturluson skyldi skipta
|^rfl með þeim, og sendu þeir eftir honum um veturinn, að
^ann kæmi suður í Odda og framkvæmdi skiptin. Þær mæðgur,
algerður og Solveig, höfðu leitað til Þorvalds Gizurarsonar
heÖið hann að „halda fram hlut Solveigar um skipti við
ræður hennar“. Snorri varð vel við tilmælum þeirra Odda-
j1<e(5ra °g reið suður, en fór þó ekki beint heim að Odda,
þ. nr lagði hann krók á leið sína og gisti á Keldum. Þar bjó
^ algerður, og var Solveig dóttir hennar þar með henni.
’’ ar hann þar í kærleikum miklum við þær mæðgur, ok fór
leig i Odda með honum. Þótti Snorra allskemmtilegt at
a 'ið hana. En er þau riðu frá Keldum, reið kona á móti
þer
111 oh hafði flakaólpu blá ok saumut flökin at höfði henni;
1 _ luuvduipu JJlcl
a Öi hún þat fyrir hattinn;
einn maður var með henni. En