Eimreiðin - 01.07.1941, Síða 61

ElstnEiniN
%ndi
írnar a veggnum.
Eftir Kára Tryggvason.
k-g hef verið veikur undanfarið, og fyrir mig hefur borið
Clnkennilegar sýnir.
nú, á þessari stundu, dvelur hugurinn við myndirnar á
eggnum, — hjá meisturunum frægu, sem endur fyrir löngu
hafu heiminum þann helga eld, sem um eilífð mun brenna, á
ari hstarinnar. Sjálfur er ég alls ófróður um list listanna,
h hef keillast til að hlusta við musterisdyrnar, og þangað
eg leynst, aftur og aftur, í kvrrð hinna hljóðu stunda.
hr Vlrði f^rir mer andlitin. Flest eru þau stílhrein og stór-
r°hn, og hvítu, viðhafnarlegu hárkollurnar gefa þeim virðu-
&an og jafnvel þóttalegan svip.
ko °ZaiÍ’ hlándel, Bach. Allir bera þeir svipaða búninga, eins
11:11 htklæði, með breiða kraga og efnismikil hálsknjdi.
vjg ’c 1 er prúðmannlegur, en þó er svipurinn ekki alveg laus
l'átta. Hárkollan fer Mozart sérstaklega vel. Andlitið, sem
aö eðlFf •
oy 1111 ei lremur magurt, verður hraustlegra og djarflegra
ö sMpurinn og látbragðið allt minnir á stoltan sigurvegara.
uandpi
kuþ G1 enn Þóttalegri. Búningurinn er hárauður, skreyttur
hi 1 1Saumi’ °S hárkollan, sem skipt er í miðju enni, gefur
11 ahlna snillingi næstum því strangkennimannlegan svip.
há k 01 ^lckai'd Wagner töluvert sérstæður. Hann ber enga
jjj, ' u’ en yfir gráum lokkum öldungsins hvílir gríðarstór
^gstiend lnifa, úr bláu flöjeli.
hátt ' C1 svlPurinn stórbrotinn og höfðinglegur. Kónganefið,
geri] 0’0 hV6lft ennið> yfir miklum og bröttum brúnunum. Allt
I U j Sltt tlf að aúka á virðuleik snillingsins.
le„a 'Vl^ Van Beethoven! Hver myndi geta lýst hinum dásam-
hrUkknÍ11ÍngÍ? ^ hu er myndin ehki glæsileg: Úfið hárið,
þejj' 'ott> öldungslegt ennið og þunglyndisleg augun. Allt ber
i ! Cott 11111 taumleysi og ákafar ástríður. En þó er eitthvað
hál 'f'11111’ 61 hendir á viðkvæmni og þrá eftir því göfuga og
hCl uhölundurinn Verdi er gamall og grár. Raddir storm-