Eimreiðin - 01.10.1942, Blaðsíða 42

314
HLUTUIl HÖSFKEYJU Á STURLUNGAÖLD Ei5iBBIÐl!'
sýni, eins og berast verður af skiptum íslendinga við lúteisk
an einstrengingshátt eftir siðskipti.
Af þessu er ljóst, að misfellasöm viðskipti nokkurra manníl
og kvenna á 12. öld eða 13. gefa elckert lilefni almenu'
sleggjudóma um spilling tímanna og um þjóðveldishrun ^
svipuðum sökum og þeim, er Sódóma og Gómorra voru e>1
ir að
ar af vísdómsráði. Auðvitað eru nútíðarmenn frjáls
hneykslast á hverju, sem j)eir vilja, og' ekki svaraver
ðir. 1)0
að j)eir hneykslist. Meiri rétt til að dæma um „spillingn J^1
þeir kirkjumenn samtíðarinnar, sem 1. d. bönnuðu prestnn
að vitja sængurkvenna og' búa þær undir sáluhjálplegt al
lát, er þær væntu dauðans — þær höfðu orðið kynferðilec1
óhreinar, máttu ekki fá heilagt sakramenti, j)ótt jafnvel Hann
færðum mönnum yrði trauðla um j)að neitað. Ivonu látna
harnsförum mátti grafa í kirkjugarði, en alls eigi óhreink'
kirkju með því að bera þar inn Hk hennar til að syngjn 3
því. Þessi fordæming, sem liclzt fram á daga Staoa-n
stuðlaði að fordæmingu á öllu kveneðli yfirleitt og möknn^
kynjanna, en festi litlar rætur í landinu. Húsfreyjuhlutskip ^
jiyngdist á margan hátt við andlegt ok, en slíkum mannhJ
urskenningum játuðu landsmenn varla í alvöru á Stin
vekjíl
ungaöld.
Dæmi þess, að konur gengju frá mönnuin sinuni,
meiri eftirtekt en hin, að menn létu konur sínar einai,
..estni
hvort tveggja var til á Sturlungaöld. Ingimundur p1
Eiuarsson nýtti ekki af samvistum við Sigríði, konu s,Ij^
samfarir þeirra voru eigi með værðum, og leitaði hann
„ íiPiini^ *
fyrst j)ess ráðs að dveljast með henni í átthogum nc j.
en þó urðu þau að skiljast. Ögmundur sneis komst upp 111
Ö bað
i j
þess, að hún stökk austur í Fjörðu til bróður síns. Guðin^^
Þórðardóttir í Arnarnesi átti Símon Þorvarðsson, og f01
~ clrqltin>
stundum frá búinu, en stundum heim. Símon varo SKt
lífur, og fékk j)á Hrafn Brandsson Guðrúnar. Guðrún 1' I
° v
úr hvílu fyrstu nótt, er þau Hrafn voru saman, og vori • ‘
vistir þeirra stopular og stuttar. Hákon úr Laufasi va .
og gekk Guðrún nú að eiga hann, en hann var við hana H^^
og kvað ekki skyldu hennar menn standa yfir höfuðsvoi