Eimreiðin - 01.10.1942, Blaðsíða 54

326
HINN BRÁKAÐI REYR
eimreiðií;
aldamót, var það einn hinn
fyrsti leikur, sem sýndi stór-
borgarlíf og stórborgarfólk a
nokkuð raunsæjan hátt. Þarna
keniur fyrir persóna, sein hef-
ur beðið tjón á sálu sinni i
glaumnum. Ung íslenzk stúlka
frá Winnipeg, Sólveig Sveins-
dóttir að nafni, lék hlutverkið,
og hlöðin sögðu, að hún léki
persónu, „sem verður ekki
leikin_ hér eðlilega nema at
þeim, sem þekkir stórborgar-
lífið og hefur séð með eigi'1
augum samkynja persónur •
Annað blað sagði, að SólveigR
hefði „tekizt með yfirburðum
að færa sig í ham þessarar
persónu". — Á þenna hátt var
hin bersynduga kona kvnnt
fyrir leikhúsgestum um alda-
mót. Löngu síðar lék frú Soffía
þetta hlutverk, og þá þótti ekki
tiltökumál, þótt persónR eins
Soffia Guðlaugsdóttir sem ungfrú og Alma sæist á leiksviðinu, en
Elisabet úr Æsku oq ástum eftir t
C. L. Anthony. ' þegar frk. Julia kom, var sag1-
að leikurinn væri á takmörk-
um þess, sem sýna bæri á íslandi. Allir voru þó á eitt sáttir
um það, að leikkonan hefði leikið „eðlilega“ og með ,,yfir'
burðum“, engu síður en forveri hennar um aldamót í svipaðn
grein.
En stöldrum við.
Borgaralegt velsæmi er góður hlutur út af fyrir sig. En
borgaralegt velsæmi og list fer ekki ætíð saman. Það er ekki
að efa, að það var brot á góðu borgaralegu velsæmi, þegar
lieimasætur bæjarins tóku hin fyrstu kvenhlutverk að ser
hér á leiksviðinu. Svo kom það upp í vana að sjá ungar og
fallegar stúlkur eins og Stefaníu Guðmundsdóttur, Gunn-