Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1948, Side 129

Eimreiðin - 01.07.1948, Side 129
EIMREIÐIN SMURT BRAUÐ 289 var venjulega mjög í hóf stillt og úthlutunin svo klippt og skorin að betra var, að sjóninni væri ekki áfátt. Þegar ég kom að Hærrihúsum, en þangað mun förinni hafa verið stefnt, þó líklega án fyrirheits, þá skrapp ofurlítil mús iindan fótum mér og hvarf lafhrædd inn í liolu í veggnum, ör- skammt þaðan sem „Attías Okkumson“ var til húsa. Og þó skömm sé frá að segja, þá var hann þarna, eigi einungis geymdur, lieldur líka gleymdur og grafinn. Það var músin, sem minnti mig á hann. Og þá vaknaði samvizkan, — ekki þó vegna músarinnar. Mér kom ekki til hugar, að liún hefði neitt með smurt brauð að vilja. Músin var ekki manneskja, og kettirnir drápu þær og átu úti og inni. En það var Matthías, er sat þarna innibyrgður, sjálf- sagt búinn að „húa til“ einhver ósköp af nýjum versum; líklega Var holan orðin full, en liann farinn burt til að fá sér eittltvað að éta. Með skjálfandi fingrum tók ég úr torfusnepilinn. Og sjá! Mér létti mikið. Matthías lá þar kyrfilegur inni í holunni, hafði ekki rótað sér nokkurn skapaðan lilut, — og ekkert ort -—• ekki eitt einasta vers. Þá datt mér í liug, að líklega mundi honum hatna, ef ég gæfi lionum bita af kökunni. Og þó sárt væri að sjá af lostætinu, þá dugði þó ekki að láta þennan skjólstæðing verða alveg hungurmorða, fyrst nú á annað borð að búið var að sjá honum fyrir húsnæði. Ég beit því úr kökunni stærðar stykki, gaf svo „út úr mér“, skoðaði tannaförin og lienti þessu inn í holuna til skáldsins. Þarna lá kökubitinn alveg hjá höfðalaginu, svo þetta var allt upp á þægilegasta máta. En livað það var ánægjulegt að horfa á tanna- förin í skeifumynduðum bútnum, þar sem hann lá rétt við munn- inn á þjóðskáldinu, sem ekki þyrfti annað fyrir að liafa en sleikja í hann með tungunni. Sérstaklega var þó garnan að sjá förin eftir breiðu framtennurnar, sjálfar smértennurnar. Þetta sást allt svo vel, því svo heppilega vildi til, að smjörsíðan á kökubitanum vissi upp. Síðan lokaði ég holunni og vitjaði skáldsins daginn eftir. Bitinn var horfinn — ekki örmull eftir. Það liefði líka mátt vera meiri gikkurinn, sem ekki hefði snert annað eins. Eftir það laumaðist ég næstum daglega með einlivern munn- 19
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar: 3-4. Hefti (01.07.1948)
https://timarit.is/issue/312407

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.

3-4. Hefti (01.07.1948)

Handlinger: