Eimreiðin - 01.01.1951, Page 23

eimreiðin
LISTIN AÐ LIFA
11
Þá þagnaði hin góða kona, og tárin komu fram í augun á
henni.
»Nei“, sagði hún lágt, „ég skulda sjálfsagt mikið, skulda mörgum
mikið“.
Svo gekk hún fram í eldhúsið.
»Taktu þér þetta ekki nærri, systir“, hrópaði hann á eftir
henni . .
Þegar Sigurður Guðmann var aðeins sextán ára, var liann nær
})ví fullvaxinn maður, hár og grannur, en þó ekki mjór, sam-
svaraði sér vel. Andlitið var nokkuð stórt, munnurinn festulegur
°g vel lagaður, ennið bjart og hátt. Yfir því mikið svart liár, er
hann aldrei lét skera, féll það í sléttum lokkum aftur með eyr-
"num og niður á herðar. Aldrei rakaði hann sig, varð því fljótt
ulskeggjaður. Á þessum unglingsárum var hann þegar skeggjaður.
^ ar skeggið dökkt, en þó ljósara en liárið, þunnt fyrst en þéttist
með aldrinum. Þetta var Kristsandlit, gáfulegt, fagurt, lireint eins
°g málarar liafa frá öndverðu hugsað sér útlit Hans, sem kom til
að frelsa heiminn, Hans, sem var svo hreinn, að allt varð hreint,
sem nálægt honum kom og vildi þiggja hreinsun, hvort sem það
'ar líkþrá eða lestir, sem hreinsa þurfti.
Sigurður Guðmann var námfús og næmur. Hann mundi allt,
Sem hann vildi festa í minni, — og það var margt. Ekki var hann
mðmargur, en heldur ekki þögull og þegjandalegur. Hann þver-
tók fyrir að láta ferma sig, þegar þar að kom, hafði gengið til
Ptests og fengið uppfræðslu í kristindómi. Af einhverjum ástæð-
um, seni hann einn þekkti, varð liann frábitinn kirkju, liann kom
aldrei í það liús, en liann las stundum í lieilagri ritningu. Um
tr"mál talaði liann aldrei. Þegar vitringarnir í Maríuhúsi liófu
uPp ræður um afneitun kristinnar trúar, og það kom ósjaldan
f>rir, lét hann sér fátt um finnast. -—- Væri álits hans leitað,
Sagði hann kannski: „Það er ekki gott að segja, hvernig það er“,
eða „hver veit?“ Móðir hans lét hann alveg sjálfráðan, liún var
ekki heldur nein kirkjunnar manneskja, fór aldrei í kirkju, en
'ar þó vinveitt mörgum prestum og öðrum kristilega sinnuðum
m°nnuni, sem liún varð að umgangast. Hún gerði sér engan
Ulannamun í þeim efnum, hin góða kona, livort maðurinn var
Pfestur eða jafnvel biskup eða forhertur harðjaxl af vantrúar-
°kknum, það liafði engin áhrif á hana — né son hennar —,