Eimreiðin - 01.01.1951, Blaðsíða 33

eimreiðin
LISTIN AÐ LIFA
21
Seni ^ef verið kokkur á skútu, fylgdarmaður erlendra aðals-
Huinna, sjálfur göfugasti aðalsmaðurinn, kominn af Jóni lirepp-
'lJora ríka á Bungu. Ég, sem lief átt elskuna mína einu, notið
nar 1 meira en fjörutíu nætur. Ég, sem er einn, aleinn, og
)að yfir lúmni og jörð. Sól, tungl og ellefu stjörnur lutu Jósef,
e|i mér lúta ellefu milljónir vetrarhrauta og auk þess talsverður
hiiti af öðrum furðuverkum himingeimsins. Jú, mér sæmir það,
ariusonur, að koma með þér og sjá þá konu, sem þekkir djúp
Hiannlegra sálna, sem er liafin vfir smámuni, en gleymir samt
° smámununum. Hún ein mun skilja mig. Aðeins sú góða
^ona mun geta skilið örlítið brot af öllu því ógnaviti, er í mér
'>r- Þrásinnis lief ég kallað á mennina úr þeirri ofurliæð, þar
sem ég svíf og sveima, en þeir em ldindir og daufir. Hvorki
Ja þeir né lieyra. Sjá ekki ljóma minn og hevra ekki þrumuraust
Liina, sem getur molað kletta. Þetta eru mín orð, þótt Jeremía
'pániaður liafi kannski notað þau áður. Enginn liefur flekað mig,
ll°ma ástin mín, sem er horfin yfir hin miklu fjöll og kemur
aldrei framar". Hann þ agnar skyndilega og tekur um ennið.
i,En heyrðu, Maríusonur“, liélt liann áfram, „héðan kemst ég
okki. f>v( Hér l>ýr ódauðleiki sálarinnar, í þessu koforti og á
l)e»sum blöðum, sem þú lítur liér, á þessu borði. Það er hið
odauðlega, lifandi orð, sem gevmast mun um aldir og ár, — ár
°K aldir“.
ið tökum það með lieim“, sagði pilturinn.
Hallgrímur S. Rósendal var nú klæddur, stóð á fætur, en
skjögraði og settist niður aftur.
”Ég skal segja yður það, Sigurður Guðmann Maríuson, að ég
c aidrei komist nær fullkomleikanum en nú, nú, á þessari
■’úind. ert góður drengur, Siggi minn, og móðir þín er heilög
ona. Með komu þinni hingað liefur þú dregið síðustu slæðuna
ra fullkomleikanum. Ég segi aðeins það, sem vizkan liefur blásið
Uler 1 Érjóst, — en með eignir mínar komumst við ekki út úr
Possii húsi Sigurvalda Grímúlfssonar, en það er nafn mannsins,
Sein bykist eiga þetta liús mitt. Ég man ekki hvort liann heitir
gurvaldi eða Sigvaldi, munurinn er aðeins sá, að í fvrra nafninu
Clu Hu stafir en í hinu síðara átta stafir. Þarna sjáið þér, herra
Ulllln, kversu mikht varðar að gleyma ekki smámununum. Gættu