Eimreiðin - 01.01.1951, Blaðsíða 90

78
UM GRETTISBÆLI
EIMREIÐIIÍ
seni veit um það, því það lætur lítið yfir sér. Heyrt hef ég ineni'
skopast að þeirri trúgirni að láta sér til liugar koma, að en»
kunni að sjást vegsummerki eftir Gretti. Þeir vísu menn hafí'
uppi ýmsar tilgátur uin, að þarna kunni annaðhvort smalamenn
eða börn að liafa hróflað upp einhverju, sem þjóðtrúin liafi síða»
eignað Gretti. Skal nú í fáin orðum lýsa þessu Grettisbæli, eins
og það kemur fyrir mínar leikmannssjónir.
Greið leið er neðan af akveginum upp yfir mýrina, þar sei»
skemmst er, beint upp að stapanum, og upp með lionum að
norðan liggur ofurlítill troðningur. Þegar komið er upp í kverkn111
fyrir ofan stapann, liggur Bælið rétt við fætur manni, en sest
ekki fyrr. tít lítur fyrir, að grafið liafi verið í fyrstu niður 11 r
grasverðinum og þunnum jarðvegi niður á fastan grundvöll
lileðslan lögð á liann. En sú hleðsla er frábrugðin öllu, sem ég hef
séð af slíku tagi. Hún er gjörð úr stuðlabergs-dröngum fer'
strendum, mjög svipuðum að lengd og þvermáli. Þeir eru lagð>r
liver ofan á annan, á sama liátt og þegar stokkar eru felldir 1
bjálkahús, en enginn steinn er notaður úr urðinni, sem þar»‘‘
liggur fast lijá. Bvrgið er á að gizka þriggja metra langt, en hef1,r
líklega aldrei verið liærra en svo, að sitja mætti þar inni. Þetta ef
þó ekki hægt að ganga úr skugga um í fljótu bragði, því vel get»r
bæði með levsingar-vatni og foki hafa fallið nokkuð ofan 1
grunninn.
Frá þessari hleðslu hefur upphaflega verið svo vel gengið, a^
hún hefur ekki vitund haggast frá öndverðu. Þakið er
sama efni: drangarnir, sem ná þvert yfir, eru lagðir hlið
og felldir saman með sömu vandvirkni og veggirnir svo ekker*
hefur hreyfzt, — nema sá li. u. b. þriðjungur þaksins, sem vant(,r
yfir byrgið fremst. Sýnilega liafa þeir drangar verið teknir :1^
mönnum og fluttir hurtu, því ekki eru þeir það augnagróm, 11
þeir sæust ekki, ef þeir lægju þar nærri. Nær tuttugu árum áðllf
en ég kom í Grettisbæli, sagði mér líka skilríkur gamall mað1,r’
sem uppalinn var á Núpi og bjó síðan lengi í Akurseli, að haJl11
myndi vel frá æsku sinni, að menn hefðu verið að sækja sér eh1*1
og einn drang í Grettisbæli, til þess að liafa fyrir hestastjak3'
Ég hafði aldrei ástæðu til þess að rengja þann mann, en sjón
sögu ríkari.
Af því, sem uppi er af þakinu, eru tveir freinstu drangarl)lf
gjórt 11
við hhð