Eimreiðin - 01.01.1951, Qupperneq 116

104
LEIKLISTIN
eimreiðin
verki dómarans í Elsku Rut,
vekur það undrun, að svo hljótt
hefur verið um jafn snjallan
skapgerðarleikara á undanförn-
um árum. Sigrún Magnúsdóttir,
Gunnar Eyjólfsson, Wilhelm
Norðfjörð og' fleira gott fólk
halda uppi gleði og kátínu í Elsku
Rut, Brynjólfur Jóhannesson,
Einar Pálsson, Haukur Óskars-
son og ennþá fleira gott fólk
fylla skarðið með prýði í Marm-
ara.
Of sjaldan gefst manni tæki-
færi til að sjá leikflokka utan af
landi sýna hvers þeir eru megn-
ugir. Leikfélag Hveragerðis sýndi
snemma vetrar sjónleik séra Jak-
obs Jónssonar, Öldur, í Hafnar-
firði, og var það tækifæri vel þegið
af ýmsum og þó of fáum leik-
unnendum. Einar Pálsson hafði
haft leikstjórnina á hendi og tek-
izt að æfa flokkinn svo, að heita
mátti mjög sæmileg sýning jafn-
vel á þann stranga mælikvarða,
sem hér gildir. Leikflokkurinn er
á alveg réttri leið, er hann velur
íslenzk leikrit til meðferðar, og
leikrit séra Jakobs er að mörgu
leyti hugþekkt viðfangsefni. Sami
leikstjóri hefur og sviðsett Kinn-
arhvolssystur í Hafnarfirði fyrir
leikfélag bæjarins. Sú sýning var
hinni að mörgu leyti fremri, eink-
um vakti leikur Huldu Runólfs-
dóttur í hlutverki Úlrikku óskipta
athygli áhorfenda, og Óli Garðar
Gíslason var ágætur bergkóngur.
Loks hefur svo unga fólkið,
nemendur Menntaskólans í
Reykjavík, sýnt Vi'8 kertaljós,
léttan austurrískan gamanleik,
með leikstjórn Baldvins Halldórs-
sonar. Þar tók maður eftir Bene-
dikt Árnasyni, sem ef til vill á
eftir að leggja leið sína oftar um
leiksviðið, eins og gert hafa a
undan honum ýmsir ágætir skóla-
leikarar, sem nú teljast til fremn
leikara landsins.
L. S.
Heilög Jóhanna
í Þjóðleikhúsinu og
Anna Pétursdóttir í Iðnó.
Bcrnard Shaw samdi leikritið
um heilaga Jóhönnu frá Arc um
það leyti, er hann stóð á hátindi
frægðar sinnar og hafði náð hæst
í list sinni, enda nýtur snilligáfa
hans sín til fulls í leikriti þessu-
Ekkert leikrita hans, er hann
samdi eftir þetta, stendur framai'
að allri gerð en Jóhanna hans
frá Arc. í því sameinar hann sinn
hvassa skilning og beittu gagn-
rýni á mennina hinu dulræna og
yfirskilvitlega í eðli sínu, á hinn
áhrifaríkasta hátt. Því þrátt fyi'ir
kaldranann var Shaw ekki aðeins
skarpskyggn vitsmunamaður a
veraldlega vísu, heldur gæddui'
spámannlegri andagift og innsæ1
í hulda heima, einn af brautryðJ'
endum frjálsrar hugsunar í tru-
málum fyrir og um síðustu alda'
mót, enda náinn vinur ýmsra skör-
unga í andans heimi Englands>
sem þá voru uppi — og næ£n
að nefna kynni hans við Willia111
Stead, Annie Besant og Charle3
Bradlaugh frá þeim árum.
var þá sem Shaw var að berjast
fyrir tilveru sinni sem skálds °S
rithöfundar og „fæstir tóku ham1
alvarlega nema hann sjálfui' >
eins og Stead komst að orði um
hann árið 1905 í tímariti sínU>
þar sem hann ritaði um leikrit
hans, „Candida", sem þá gekk 1
Court-leikhúsinu í London.