Eimreiðin - 01.01.1951, Síða 39
EIMREIÐIN
LISTIN AÐ LIFA
27
j ’ el vill eegja þeir unga fólkinu frá henni, þegar þeir
ra a3 eldast og þeir aftur öðrum. Þannig verður þjóðsagan til,
b uil og fögur. Þannig uppsker liin góða kona sín laun og
iu un í öðru lífi hér á jörðu, verður að lielgisögu, tekin í guða
tölu
. Um 8tund. En svo kemur önnur öld með aðra guði. Þá hlær
1 að gömlu guðunum, eða fyrirlítur þá, musteri þeirra liröma
°g hr
j ^r'nJa í rústir. Hin lxelgu fjöll verða engu heilagri en aðrar
Ir’ uema síður sé. Krossar eru brotnir og gripir, sem áður
°ru helgir, brenndir, nafni Óðins, hins æðsta og hæsta, er snúið
PP á Ógautan, kvalarann í neðsta víti. Hinir blessuðu dýrðlingar
krU engu meira virtir en strákar og skálkar. Og lýðurinn dansar
ringum eldana, er eyða liinum fornu helgidómum. Ó, María,
ein ekkert gerðir nema góðverk! Þín eina gleði var annarra gleði
eg liuggun, þeirra, er hröktust um hjarnið, eins og smáfuglar um
avetur, þú stráðir til þeirra molum af þínu fátæklega borði.
Ju þér var aldrei skortur, þ ví hjarta þitt var ætíð barmafullt af
g°ðyild og kærleika.
kk^’ ^iaría dó. Hún varð ekki uppnumin í lioldinu, slíkt gerist
1 nu a dögum, svo menn viti. Hún var lögð í kistu og borin í
Sigurður Guðmann hefði ekki látið gera það, ef hún hefði
k> n8kað þess. Svo var liún lögð við hliðina á Gunnari, í Gamla
Það var stór hópur, sem gekk suður eftir, og
ni8jafn sauður í mörgu fé. Svo er það ávallt. En andi Maríu
lrJlst 8vífa yfir þessum hópi fólks, andi rólegs friðar og mildi,
udar og blíðu. Eftirtektarvert var það, hversu margar borg-
arafjöl8kyldur, embættismanna og kaupmanna, fylgdu Maríu til
gfafar. Þar var fjöldi af gljáandi höttum, svörtum frökkum og
^itum treflum. En undarlega margt vantaði af hópnum úr
ariuhúsi, fólkinu sem þar hafði notið aðlilynningar, fyrr og
, ar’ einkum fyrr. Arnþór skáld fór ekki í kirkju, en hann gekk
eftir kistunni, suður í garð. Hann var heiðingi og fvrirleit
Presta og kirkju. En liann dáðist að fegurðinni, hvar sem liann
ettist sjá hana. Og María var ein af hans fegurðum. Það sýndi
'itt llennar> því fegurðir Arnþórs voru yfirleitt, mjög í aðra
. Slgurður Guðmann bjó, auðvitað, áfram í Maríuhúsi, og nafnið
, 1Usinn hélzt. Eina breytingin var sú, að María var horfin
an’ °g nú ráðstafaði hann öllu því, er hann vann sér inn