Eimreiðin - 01.01.1951, Síða 49
eimreiðin
LISTIN AÐ LIFA
37
«Ég ætla að fara frá þér, Sigurður Guðmann“.
»Nú!“ Hann undraðist livað lítið honum fannst til um þessi
tíðindi.
»Já, ég aetla að fara að búa með manni .
»Gifta þig?“
«Það má nefna það giftingu, kannski, liann ræður því. Það
er Hallgrimur“.
»Hvað, Hallgrímur S. Rósendal?
»Já“.
Hann þagði um stund. „Jæja, verra gat það verið .
»Þú segir ekkert, sagði hún, eftir drykklanga stund.
»Nei, hvað ætti ég að segja?“ _
»Elsku vinur“, liún sneri sér að lionum, „ég veit livai ]>u
Eugsar. Þú hefur alltaf verið mér allt, faðir, bróðir, unnusti.
°K ég hef hrakið þig frá mér, ég get ekki, get ekki yfirgefu
^ig svona!“
Hg hún svifti dúnteppinu ofan af lionum, kastaði str upp í
rúmið og þrvsti sér upp að lionum, ofsalega. Hann fanu mjúkan
Hkama hennar gegnum þunn náttfötin. Og snöggvast greip hann
svimandi, óstjórnleg þrá. En aðeins eitt augnablik. — Svo ýtti
.^ann henni, liægt frá sér, steig frarn yfir liana. 1 annað sinn a
*vinni liorfði hann á þessa fögru stúlku liggja frammi fynr
8ér- 1 fyrra skiptið liafði liún verið alklædd, meira að segja í
regnkápu, nú var liún nakin. Augnablik starði liann á þessa
fí>gru konulimi, þennan líkama, sem liann eitt sinn hafði þrað
s'o mjög. Svo beygði liann sig niður og breiddi ofan a liana.
»Jæja, systir góð!“ sagði hann rólega. „Eg óska þer til liamingju
nteð þhm mikla og gáfaða Rósendal .
J*á stökk hún upp úr rúminu og hljóp ut.
Daginn eftir fór liún alfarin úr Maríuhúsi. Þá voru nalægt
h'u ár liðin, frá því að hún kom þangað. —
Sigurður Guðmann gekk liratt eftir auðum götum borgannnar
1 áttina heim. Skáktaflið var ennþá í huga lians, hann liafði
tapað síðari skákinni, liann var að liugsa um af liverju. Hann
vissi það raunar, en það var þó einn lítill leikur, sem hafði ráðið
úrslitunum, leikur mótstöðumannsins. Hann hafði ekki varast
bennan leik.