Eimreiðin - 01.01.1951, Blaðsíða 66
54
A AUSTURLANDSLEIÐUM
EIMREIÐIN
uppi í lirauninu hríslundur vænn
horfir til vogríkra stranda.
Hólma vafða í víði og hvönn
verndar þú, Laxá góða,
fvrir mörgum elurðu önn,
aflmikla veiðimóða.
Hestar sáusl varla á veginum, en skurðgröfur og dráttarvélar
voru að verki:
Víða hevrist véladynur,
veldi fáks í rústir hrynur,
feðra okkar var liann vinur,
vænsti þjónn og raunabót.
Gróa fornir götuslóðar,
gleymist hestamenning })jóðar,
bóndinn nú í bifreið ljóðar,
birtir hrevflum vinarliót.
Brautir nýjar bílar geysa,
hyggð xir fjötrum vegir leysa,
txinin stækka, týnist veisa,
tæknin sigrar holt og grjót.
Vísur verða einnig til uppi í loftinu nú á dögum. Hesturinn,
híllinn og flugvélin orka örvandi á hugann.
Hinn 14. september 1949 fór ég með Katalínu frá Akureyri
lil Reykjavíkur. Þoka skall á. Var flogið í 3000—4000 m. hæð og
verið 2 tíma röska á leiðinni. Urðu sumir syfjaðir. Var þá kveðið:
Þarna læðist þokan blind,
þegja dalir í kafi,
sér í þverhníptan svartan tind
synda í skyjahafi.
FJugvél leitandi sveimar á svig.
Sitja flestir í móki.
Er ekkert gat í gegnum þig,
grái liimnaflóki?