Eimreiðin - 01.01.1951, Blaðsíða 130

118
RITSJÁ
EIMREIÐltf
Það eru margir slrengir í liörpu
Heiðreks Guðmundssonar og fjöl-
breytileiki í vali viðfangsefna hans.
Hann getur verið typtari og tekið
liart á samtíð sinni fyrir glöp hennar
og sjálfskaparvíti. En liann getur lika
verið viðkvæmur og mildur í máli,
og mjúkir molltónar hljómað úr
hörpu hans, jafnt þegar liann yrkir
uin undur íslenzkrar náttúru og uin
undtir inannshjartans.
„líís úr rökkurdjúpi
roðaskær og fagur
yfir fannkrýnd fjöllin
fyrsti sumardagur.
Gullnir geislafingur
greiða skýin sundur.
Rrýzt úr vetrarviðjum
vorsins dýra undur“.
Þannig cru upphafstónarnir í óði
hans um komu suinarsins á íslandi.
Og þegar sorgin og samúðin hertaka
hug hans, verða til andstutt stef,
ekka þrungin, eins og þetta kvöld-
ljóð':
„Mér svíður sorgin þín.
Eg sé að birtan dvín.
Þín gleði er gæfa mín.
Og hreinni en hiniinblær
er hjartalind þín tær,
sem hurtu höl mitt þvær.
Eg flyt þér ástaróð.
Og öll mín heztu ljóð
fá gneista af þinni glóð.
Og nú er komin nótt.
1 nálægð allt er liljótt.
Þú sefur sætt og rótt“.
Þeir, sem unna óðlistinni, ættu að
eignast þessa nýju ljóðabók Heið-
reks Guðmundssonar, og munu þeir
þá sannfærast um, að enn eru efW"
leg ljóðskáld að koma fram á íslaiub
og að ljóðlistinni fer ekki, þraú
fyrir allt, hrakandi í landinu, heldw
á hún enn blysbera, sem megna að
kynda eldana þá, sem hjartast lýsa
og hezt verma í hugarheimum þess-
arar þjóðar.
Si’. s.
Vlfí BAKDYRNAR, Ijó!S e/"r
Sverri Haraldsson, Rvík 1950 (Hó'-
ar h.fj. Þetla cr fyrsta ljóðabók
ungs liöfundar, sein áður liefur að-
eins liirt fáein ljóð í tímarituw.
formálskvæði getur liöf. þess,
liann yrki sér til hugarhægðar, 1,11
livorki sér til lofs né frægðar, eiidJ
er auðfundið, að þörfin til tjáningaf
í ljóði er rík lijá lionuni. í 1. bef"
Eimreiðarinnar 1949 birtist eft*1
liann kvæðið „Gamall niaður keniW
heim“, sem einnig er prentað 1
1 jóðabók lians, og kemur í því
fram eftirtektarverðasta einkennið a
höf., en það er lífstregi og vonbrigð’
út af því að hafa leitað langt >Y'1
skammt að hinu sanna gildi hlutanw1,
„Vort lán hýr í oss sjálfum, í vorW1’
reit, ef vit er nóg“, er kjarni þeS®
boðskapar, sein liöf. flytur. Kvæð1
þessi, sem að efni eru að vísu nokk
uð einliæf, eru inörg vel kveðin W
lofa góðu uin höfundinn, þe£al
hann hefur yfirbugað hölsýnina
lífsleiðann, sem mikið kveður að
þessum fyrstu ljóðum hans. „Laiks
lok“ heitir síðasta kvæðið:
„Á rökkvuðum slóðum
míns reikandi vilja
hef ég raunir mér skapað.
Af glitrandi himni
oní gínandi djúpin