Eimreiðin - 01.01.1951, Page 70
EIMREIÐIN
ctnahhJ kcnaH.
Hún situr við gluggann, og sólin hlær
úr suðri í glampandi heiði,
og ládauður blikar hinn blái sær,
bjartur sem spegiJl, nær og fjær.
Og skipin fá Ijómandi leiði.
Fagnandi syngur lnxn sumarlag,
því senn kemur fley að landi,
og vonin snýst ölJ um þann eina dag,
live allt verður þá með glöðum brag
og sólheitur sumarsins andi.
Allt lífið verður sem leikur einn,
að landinu knörrinn skríður,
þar stendur liann liugglaður, liár og beinn,
lietja dagsins, hinn víðförli sveinn.
Hún bi'osliýr á ströndinni bíður.
Hún stendur við gluggann um niðdimma nátt
og nötrar af sárum kvíða.
I beljandi storminum bylur liátt,
og brimhljóðið grenjar úr sævarátt.
Hún verður að vaka og bíða.
Af óttanum titrar og ólgar blóð,
og augun fljóta í tárum,
því liann, sem liún elskar af lijartans glóð,
lietjan, sem berst fyrir íslenzka þjóð,
er víti á ólgandi bárum.