Eimreiðin - 01.10.1952, Síða 34

250
Á EYÐIDAL UM HAUST
eimreiðin
Vallgrónar tættur byxgja bæjaval,
búin og gleymcl er þeirra hetjusaga.
# # #
Birtist mér sýn af björtum sumardegi,
bæirnir rísa hver af öðrum hér.
Gljáfægðir bílar bruna slétta vegi,
blikar við f'oss á nýreist orkuver.
Djúpræktuð tún af dýrum grösum anga,
dimmgrænar engjar kveðja sláttar til.
Syngur í blænum linda- og lækjaspil.
Leggur mig skógarhöfgi undir vanga.
Vorglöðu hjali vemr litlar tifa
vafrandi fótum á hinn mjúka svörð,
fagnandi þeirri lífsins dýrð að lifa,
ljósálfadanz sinn hefja um vígða jörð.
Iðjusöm móðir æskubjörtum sjónum
eftir þeim litur, hýr og stolt á svip.
Þeir eru hjarta hennar hvítu skip,
hnoðrarnir litlu, úti í viðarmónum.
Sigurjóii Einarsson úr Ketildölum:
VOK.
í bænum fer bráðum að vora.
Bernskan ljómar af kæti.
Brosandi, glettnar ganga
glaðværar meyjar um stræti.
Þrætur og illindi þagna,
það er hin gamla saga,
því vorið vekur að nýju
vináttu horfinna daga.