Eimreiðin - 01.01.1953, Síða 50

38
FUNDUR PÁSKAEYJAR
EIMREIÐIN
svo frá, að landsmenn væru mjög vel klæddir, fatnaði i alls
konar litum, og að þeir sýndu mörg merki þess, að við skyldum
ganga á land, en fyrirskipunin var, að við gerðum það ekki, ef
ske kynni að Indíánarnir væru fjölmennir fyrir. Ennfremur
þóttust nokkrir sjá, að sumir hinna innbornu manna bæru silfur-
plötur í eyrum og perlumóðurskraut um háls.
Um sólsetur héldum við inn á milli skipanna Thienhoven og
The African Galley, sem þegar höfðu lagzt, og létum akkeri
falla, dýpi 22 faðmar, kóralbotn, fjarlægð milufjórðungur frá
ströndinni, austuroddi eyjarinnar í austur til suðurs, vesturodd-
inn í vestur-norðvestur frá okkur.
[9. apríl] Mikill fjöldi kanóa kom út að skipi. Hjá þessum
mönnum kom í ljós í þetta skipti mikil ágirnd á öllu því, er þeir
sáu, og þeir voru svo djarfir, að þeir tóku húfurnar af höfði
manna og hlupu fyrir borð með ránsfenginn; því að þeir eru
afburðagóðir sundmenn, eins og kom í ljós á því, hve margir
þeirra komu syndandi úr landi út að skipinu.
Einn eyjarbúi klifraði líka frá kanó sínum inn um káetu-
gluggann á The African Galley, sá þar dúk á borði, og með því
að hann hugði þetta vera verðmætt herfang, rauk hann burtu
með dúkinn; maður varð því að hafa sterka aðgæzlu á öllum
hlutum. Ennfremur var flokkur manna, 134 talsins, skipulagður
til rannsókna, í því skyni, að við gætum gefið skýrslu um þessa
ferð okkar.
[10. apríl] Lögðum upp um morguninn á þremur litlum
bátum og tveimur stærri, 134 manns, vopnaðir handbyssum,
skammbyssum og sverðum. Þegar komið var að ströndinni, var
bátunum lagt hlið við hlið fyrir akkeri, 20 menn skildir eftir í
þeim, vopnaðir eins og áður getur, og áttu þeir að gæta bátanna.
Báturinn frá The African Galley var auk þess útbúinn tveimur
langdrægum byssum í framstafninum.
Eftir að bátunum hafði verið komið þannig fyrir, héldum við
á land þétt saman, klifruðumst yfir klettana, sem þar voru þéttir
niðri á ströndinni, héldum inn á sléttlendið þar fyrir ofan, gáf-
um eyjarbúum, sem þjöppuðust að okkur, merki með höndun-
um, að þeir skyldu víkja frá, gefa okkur svigrúm.
Þegar hér var komið, var fylkt liði, og voru skipstjórarnir þrír,
Koster, Bouman og Rosendaal, hver fyrir flokki sinna skipverja-