Eimreiðin - 01.01.1958, Síða 100

76
EIMREIÐIN
þó einkum norðaustur frá Gilsá, er fellur niður að olnboga
dálitlum, sem Jökuldalur rekur í heiðarnar vestan og norðan
við sig. Var það eitthvað hulduheimalegt að horfa niður í
dalinn í blikandi, fölhvíta, tunglskinsmerlaða snæbreiðuna,
hlíðarnar bröndóttar af skuggum í giljum og flatann með
sveig lögðum hvammabrekkum ýmist blámuðum af skuggum
eða glituðum ljósi. Mannvirki sáust engin í fjarlægðinni og
mánaskininu. Dalurinn var eins og óflekkað brúðarrúm, hreinn
og hátíðlegur.
Á múlaröðlinum austast fórum við af baki og gengum og
teymdum niður brekkurnar, en í brekkukverk við flata lá
leiðin að Gilsá niður í gil hennar og yfir hana á brú. Sú
brú sýnist ekki hafa verið óþörf, því þar var óvingjarnlegt
niður að líta í stórgrýti og straumkast mikið; bar farvegurinn
með sér, að þar mundu verða vatnavextir ógurlegir, og er
Gilsá sú með óárennilegri þverám, sem þó eru margar ærið
gustillar, enda er Jökuldalur — reyndi ég það síðar — mjög
slíkum flögðum fenginn sökum bratta í hlíðum og fann-
þungra, breiðra heiða á báðar síður; leggja þær ánum til efm
í margt eitt fyllirí, og Gilsá hefur, þótt lítil sé, borin saman
við aðalvatnsfall sveitarinnar, Jökulsá á Dal, hrakið stóru syst-
ur sína til brekkna að sunnan og austan. Verður því undh'-
lendi norðan ár og vestan, þar út dalinn lengi flatlendir mal-
arhöfðar á milli grynnri eða dýpri livamma, eins og hefði
þar verði vatnsbotn sléttur með þykku botnlagi, er áin hefðt
ræst fram og grafið í hvörf, en sorfið að síðustu gil eftir
berggrunninum undir öllu saman. Voru þar grundir sums
staðar, en dýjaveitur fram undan hvammabrekkum annars
staðar og þó mishæðalítið allt að stórum bæ á flötu túni, og
lá þar vegur við dyr. Voru það Skjöldólfsstaðir á Jökuldal-
Var þar ljós í glugga og skjótt gengið til dyra og þurfti þa
hvorugur okkar að bera áhyggjur fyrir næturstað. Mátti segja
ferð minni þar lokið, þar sem skólanefndarmaður Eiríkut
Sigfússon, bóndi þar, lét um engan hrekjast, sem honum kom
við að nokkru. Þó mætti einnig enn segja ferðasögu langa af
ferðalagi mínu þann vetur allan, farkennslu í Jökuldal, börn-
um og búaliði, en mun samt bíða innblásturs og annarra tíða-