Eimreiðin - 01.10.1959, Side 16

254
EIMREIÐIN
At' þessu og fleiri æskuathöfnum hafa foreldrarnir séð, hvað
í sveininum bjó. Þau kostuðu alla þrjá syni sína til langvar-
andi náms. Einar varð stúdent 1918, en lauk ekki meistara-
prófi fyrr en tíu árum síðar. „Stafaði það ekki af tónrri
heimsku,“ sagði hann við mig, þegar ég forvitnaðist um náms-
feril hans og fleira. Sannleikurinn er sá, að Einar átti við þunga
vanheilsu að stríða þau ár, og var guðs mildi, að hann sigr-
aðist á þeim veikindum. Kjörsvið hans við meistarapróf voru
íslenzk ævintýri.1)
Eftir þetta tók Einar að búa sig undir doktorsrit sitt Um
Njálu, sem út kom 1933. Færir hann þar gild rök að því, aö
sagan sé ein heild, verk eins listamanns, en ekki samsett úr
tveim eða jafnvel þrem sögum, auk innskotsþátta, eins og
áður hafði verið haldið fram. Telur Einar, að höfundur hafi
dvalizt langtímum saman í Skaltafellsþingi, en konrið oft a
Þingvöll, því að staðþekking lians sé mest á þeim slóðunr.
Með þessu riti bættist „fyrsta flokks vísindarit" íslenzkt við
þau fáu, senr fyrir voru. Svo sannfærandi eru röksemdir hans
og undir þær mörgu stoðunr rennt, að ekki efast ég unr ör-
yggi þeirra. En þar með lét Einar ekki staðar numið með
Njálu rannsóknir. Honunr var ekki nóg að sannfærast urn
aldur lrennar og heimkynni og að hún væri eins manns verk-
Hann vill vita, liver hafi skrifað söguna. í skenrmtilegTÍ grein
um Njálu og Skógverja í Skírni 1937 bendir Einar á tengs|
Njálu og Svínfellinga sögu og spyr, livort hugsanlegt sé, að
Þorsteinn Skeggjason úr Skógum hafi verið höfundurinn-
Þorsteinn var með þeim Svínafellsbræðrum, þegar Ögnrund-
ur í Kirkjubæ drap þá. Þetta er einn átakanlegasti atburðuE
sem um getur í fornritum, á borð við víg Höskuldar Hvita'
nessgoða. Þorsteinn má og hafa verið viðsaddur Flugunrýrai'
brennu og gat þar hafa fengið fyrirmynd að lýsingu xnesta
atburðar Njálu, þó að raunar minni Lönguhlíðarbrenna nug
meira á brennu Njáls. En af lrenni gat höfundur líka hah
nægar spurnir, þó að miklu lengra væri unr liðið. Þegar Em
ar gaf út Brennu-Njáli sögu 1954, þykja honunr þó nriniu
líkur til, að Þorsteinn hafi skrilað liana.
1) Verzeichnis Isliindischer Miirchenvarianten, Helsinki 1929.