Eimreiðin - 01.10.1959, Qupperneq 50

Bréf frá Steinírínii Mattfiíassyni
til GuSmundar FrSjónssonar
Nexö 7. nóv. 1939.
Góði gamli vinur!
A£ því að ferð fellur, finn eg mig knúðan til að senda þér línu,
til að votta þér þakklæti fyrir „Drauma“-greinina, sem eg var
að lesa í „Vikunni“ og líkaði sérlega vel, bæði orð og efni,
og einnig þar með, að þú kallaðir elskulegan föður minn
veraldarson. Það kunni eg vel við, þó það væri nokkuð tæpt
tiltekið um trúarhitans langæi. En það gjörir ekkert, skáld
á ætíð að liafa skáldaleyfi til nokkurra öfga. Eg sló upp í
orðabók Blöndals (sem er ein mín bezta bók) og segir hann
eyktina vera aðeins 3 klukkustundir. Eins og þú veizt, þá var
faðir minn allur annar í trúarefnum síðustu 20—30 árin, og
ef hann lifði enn, væri hann orðinn alveg eins óbundinn al
kirkjunnar kreddum eins og eg og þú, en aldrei mundi hann
hætta að syngja Drottni lof, í svipuðum anda og Davíð kon-
ungur, sem var ein hans bezta fyrirmynd í andlega kveðskapn-
um. Annars hefðir þú gjarnan mátt taka það fram, að Hall-
grímur hafi, meðan hann var og hét, og ekki hafnaður í eymd
elli og líkþrár og öllum píslargrátinum, (sem gekk eins og far-
sótt um lönd), verið engu siðri veraldarson, blessaður. Honum
þótti gott í staupinu og drakk tóbak, (eins og kallað var), og
kvenhollur var hann áreiðanlega og yfirleitt allrabezti kalk
eins og kvæðin sýna. Allir góðir menn hljóta að vera veraldar-
synir, enda er liiminn allra þjóða skapaður í mynd okkar
skárra heims, reyndar með óþolandi helgislepju í okkar kristna.
— Margt mætti rabba um, en tíminn er takmarkaður, og eg a
svo rnarga vini, sem eg skrifast á við. Okkar persónulegt vin-
fengi hefur aldrei fengið tækifæri til að þrífast, en vinur þinn
hef eg eetið verið og borið mikinn kærleika til þín fyrir svo að
segja allt, sem eg Jief lesið eftir pig. Þegar eg sé kvæði eða
grein með þínu nafni, gleypi eg við þeim góða mat andans.