Eimreiðin - 01.10.1959, Qupperneq 52

290
EIMREIÐIN
sviðum öllum, en þessi fornu lögin hefur liann ekki tamið sér.
Eiga þau að deyja? Eg sé sárt eftir þeim. En vel má vera, að svo
fari, vegna þess að unga kynslóðin er að verða frábitin forn-
sögum og fornri list. Skilur ekki neinar kenningar og nennir
ekki að brjóta þær til mergjar og getur ekki einu sinni liaft
gaman né gagn af rímum, livað þá dýrum fornkvæðum. Eg
held eg fari rétt með. Eg gef ekkert fyrir þær nýju fornritaút-
gáfur með löngum, leiðinlegum formálum. Hins vegar vildi
eg, að lwerjum stúdent væri kennt að meta og skilja vel kvæði
Sturlu Þórðarsonar, Arnórs, Egils, Eyvindar o. fl., og kunna
margt annað. Faðir minn kom mér á spena, svo nrér er alla
tíð yndi að fornkveðskap, og ekki sízt Eddu Sæmundar. —
Meðan eg var á Akureyri, hugði eg oft til að heimsækja
þig — og korna helzt gangandi. En alltaf kom eitthvað í veg-
Eg vildi sjá þig lieima, og þínar skruddur, og „mæla við Mínis
höfuð.“ Eg segi þér alveg satt, að eg hef lært margt af þér í
máli og sögu. Það skrifar enginn núlifandi íslendingur jafn-
skemmtilegt, gott mál og þú. Þess vegna rnáttu til að lifa
lengi og vinna, meðan dagur er. Eg sagði við þennan kunn-
ingja, að þið Guðnrundarnir þrír — þú — Finnbogason og
Hannesson, væruð nritt eftirlæti senr rithöfundar. — Eg sá í
blaðinu, að þú hefðir fengið bót á sjóndepru, og samgleðst eg
þér, en eg hugsaði, að þó svo illa færi, að þú einhvern tínra
yrðir blindur, þá nrundi geta sannazt það, sem faðir nrinn
sagði svo vel um Bj. Tlrorst. — „Sál varð sól í sjónarnryrkri"
o. s. frv. og þú mundir geta ort eins og Hónrer og Milton. En
þá vildi eg óska þér dóttur við lilið, eins og Milton Irafði.
Eg orðlengi þetta ekki meira, enda skilurðu vel, lrvað eg
nreina. Þökk fyrir allt þitt andans starf, og Guð gefi þér enn
góða heilsu og ólúna lrendi til að rita margt og mergjað.
Vertu margblessaður
þinn
Steingr. Matthíasson.