Eimreiðin - 01.01.1971, Qupperneq 31

SJÓNVARP Á ÍSLANDI
27
lenzka sjónvarpsins eins og ekkert væri. En Keflavíkurmálið ýtti óneitan-
lega á eftir og hefur ef til vill flýtt íslenzku sjónvarpi um 1—2 ár. Toll-
tekjur af tækjum, sem keypt voru til að horfa á Keflavíkur dagskrána,
komu íslenzka sjónvarpinu til góða. Þær tekjur hefðu komið hvort sem
var, en nokkru síðar, ef aðeins hefði verið urn íslenzka sjónvarpið að
ræða.
Við skildum þar við, sem sjónvarpsnefndin hafði skilað áliti sínu og
var það sent öllum ráðherrum í ríkisstjórn. Fékk það góðar viðtökur, en
svo stóð þá á, að komið var að þinglokum og óhugsandi að fá afgreitt
nýtt frumvarp um sjónvarp. Það þurfti að vísu ekki almenna heimild
til að koma á fót sjónvarpi, til þess dugði útvarpslöggjöfin, þótt gömul
og ófullkomin væri, samkvæmt þeim skilningi, að útvarp væri bæði hljóð-
varp og sjónvarp. En það varð ekki komizt lijá sérstökum lagaheimildum
til að nota tolltekjur af sjónvarpstækjum í þágu hins væntanlega, ís-
lenzka sjónvarps.
Nú komu að góðu hakli ráð, sem gamlir þingmenn stundum kenna
ungurn. Þingið var langt komið í meðferð á frumvarpi að nýrri toll-
skrá, og heillaráðið var að liengja sjónvarpið aftan í tollskrána. Það var
raunar ekki svo langsótt, því að ráðstöfun á tolltekjum af sjónvarps-
tækjum var kjarni málsins.
Þessi hugmynd var borin undir ráðherra, fyrst Gylfa Þ. Gíslason
menntamálaráðherra og síðan Gunnar Thoroddsen fjármálaráðherra.
Fékkst samþykki allrar ríkisstjórnarinnar, og varð að ráði að gera á
síðasta snúning þá breytingu við tollskrána, að ríkisstjórninni skyldi
heimilt að ákveða, að aðflutningsgjöldum af sjónvarpstækjum og hlutum
í þau mætti verja til stofnkostnaðar sjónvarps.
Þegar hin nýja tollskrá varð að lögum, hafði verið lagður fjárhags-
legur grundvöllur að íslenzku sjónvarpi. Án þessa ákvæðis, sem stendur
í tollskránni væri ekkert íslenzkt sjónvarp.
Nú komst loksins skriður á málið. Skömmu eftir þinglok tók ríkis-
stjórnin þá ákvörðun að notfæra sér þá heimild, sem sett hafði verið í
tollskrána. Skyldu aðflutningsgjöld af sjónvarpstækjum frá og með 1.
júlí renna til stofnkostnaðar íslenzks sjónvarps.
Eftir að þessi ákvörðun liafði verið tekin, gaf menntamálaráðherra
Ríkisútvarpinu fyrirmæli um að hefja „... þegar undirbúning að því að
koma sem fyrst á laggirnar íslenzku sjónvarpi.“ í sama bréfi var heimild
fyrir ráðningu fyrsta starfsmanns sjónvarpsins, sem varð nokkrum vik-
um síðar Pétur Guðfinnsson, þá starfsmaður Evrópuráðsins í Strass-
bourg, og hefur hann verið framkvæmdastjóri sjónvarpsins til þessa.
Nú hófst hinn virki undirbúningur, og er ekki ástæða til að rekja
hann ítarlega á jiessum vettvangi. Húsakynni voru valin, gert samkomu-
lag við útvarpsstofnanir hinna Norðurlandanna um veigamikla tækni-