Eimreiðin - 01.01.1971, Qupperneq 34

30
EIMREIÐIN
gjarnt af þeim, s’em geta ferðazt sér til skemmtunar, að telja eftir þótt
hinir liafi sjónvarpsdagskrá, sem heima verða að sitja?
Þetta eru röksemdir fyrir jtví, að rétt sé að liafa dagskrá svo langa
sem hún nú er. En fjárliagsleg geta setur stólinn fyrir dyrnar um frek-
ari lengingu og verður það að bíða síðari tíma.
Að sjálfsögðu er æskilegt, að íslenzkt efni sé s'em mest í sjónvarps-
dagskránni, og leynir sér ekki, að það er yfirleitt livað vinsælast. Hefur
tekizt að hafa 35—40% dagskrárinnar innlent efni, ef fréttir, veður
og auglýsingar er með talið.
Ymsar ástæður eru fyrir því, að íslenzka efnið getur að sinni ekki
orðið miklu meira. Það er mörgum sinnum dýrara en erlent efni, og það
takmarkast bæði af starfsmannafjölda og húsrými í sjónvarpssal. Það er
ekki nóg að taka kvikmyndir, lieldur verður að framkalla jjær, klippa
og gera úr jjeim nothæfan dagskrárlið, skrifa og lesa texta eða fella ann-
að hljóð að myndinni, gera fortexta og fleira og fleira. Það er oft um-
fangsmikið verk að undirbúa dagskrárliði, sem geta virzt vera fábrotnir
í sniðum.
Þá takmarkar húsnæði i sjónvarpssal framleiðslu íslenzks efnis. Slík-
ur salur er aðeins til einn og hann ekki stór á alþjóðlegan mælikvarða.
í jtessum eina sal verður bæði að senda út fréttir, veðurfregnir og marg-
vísl'egt annað efni. Það mundi kosta margar milljónir króna að koma
upp öðrum slíkum sal og hann jjyrfti algerlega nýja áhöfn tækni-
fólks.
I upphafi var ekki búizt við, að til rnála kæmi að flytja mikið af ís-
lenzkum leikritum. Þó hefur verið farið inn á Jjá braut að flytja eitt
slíkt leikrit í máunði hverjum, sum lítil, önnur mikil verk. Kostnaður
við leikritin er geysimikill. Gott jólaleikrit kostar til dæmis varla mikið
undir liálfri milljón króna. Þess vegna er að'eins flutt eitt slíkt á ári.
Erlenda efnið kostar brot af því, sem greiða verður fyrir liið innlenda.
Verð á kvikmyndum og sjónvarpsefni er mismunandi eftir fjölda áhorf-
enda í }jví landi, sem kaupir. Þess vegna greiðum við aðeins lítinn hluta
af Jjví, sent stærri þjóðir greiða fyrir nákvæmlega sömu myndir. Um
val á erlendu efni má lengi deila og er ekki við að búast, að það geti
tekizt án þess að ýmsir gagnrýni. Á það sérstaklega við um bíómyndir.
Þær eru æði misjafnar, en Jjó að mestu leyti hinar sömu sem sýndar eru
í sjónvarpi grannlanda okkar.
Um hinar spennandi seríur sakamála eða ævintýramynda er það að
segja, að þær hafa verið valdar af mestu alúð, livað sem hver segir. All-
ar s'eríur, sem hér hafa verið sýndar, liafa Jjótt sýningarhæfar á hinum
Norðurlöndunum, og er Jjó vandlega fylgzt með efninu þar. Þessar ser-
íur eru meðal Jjeirra meinlausustu sem fást, en fjöldamörgum liefur
verið hafnað af Jjví að Jjær hafa sýnt of mikið ofbeldi eða verið of hroll-