Eimreiðin - 01.01.1971, Síða 60

Gjöf handa
leiðsögumanni
Að líkindum finnurðu ekki
Avantiere á landakortinu þínu, ef
þú annars nennir að leita að því.
Það er mjög lítt þekkt, jafnvel í
ferðamannaskrifstofum, en samt er
það til, og það er hægt að finna
lakari staði til að eyða fríinu í.
Það liggur hátt uppi í fjöllum,
það er dálítil þyrping af fallegum
smáhúsum fram með einni og sömu
götu. Nokkuð afsíðis er Grand
Hótel eins og það sé of drambsamt
til þess að blanda geði við smáhýs-
in. Dálítið til vinstri streymir áin
hvítfyssandi niður í kyrrlátt vatn.
Hinsvegar við vatnið eru hæðir,
upp frá því og allt um kring skrýt-
in fjöll, svo að þorpið stendur eins
og í miðju hringleikahúsi.
Ferðamannaskrifstofa sú, sem
kennd er við Lucking þekkti
Avantiere og gat þess í bók sinni
um ferðir til útlanda. Og þarna
ráku menn augun í það og sögðu
sem svo: „Við höfum aldrei heyrt
Avantiere nefnt á nafn og það virð-
ist ekki vera í Jrjóðbraut. Við skul-
um fara Jrangað." Og ]jví var Jjað
að Van Loss var sendur Jjangað
líka, til þess að líta eftir fólkinu.
Van Loss var Hollendingur á
bezta aldri og frekar feitlaginn, en
ákaflega geðugur maður og fær í
sinni grein. Hann gerði sér mjög
mikið far um að geðjast mönnum
og var því vel kynntur. Hann hafði
næmt auga fyrir allri fegurð og
undraverða liæfileika til Jjess að
lýsa staðareinkennum, og um Hobs-
borgarættina gat hann talað eins
og hann væri blað úr mannkyns-
sögunni.
Á hverju laugardagskvöldi kom
Van Loss aftur á Grand-Hótel en
Jjar bjó Iiann eftir erfitt ferðalag
með tuttugu manna hóp. Hann
hafði þá lokið hlutverki sínu sem
leiðsögumaður, heimspekingur og
vinur sinna manna í heila viku.
Frá því hann fyrst hitti þá, klaufa-
lega og stirða, hafði liann barist
fyrir því með ómótstæðilegri glað-
værð sinni að þröngva einhverju
af yl og sólskini inn í frosna vit-
und Jjeirra.
Van Loss var tíðhugsað um til-
gang tilverunnar. Á morgun átti
fólkið að leggja af stað heimleiðis,
og hafði þá ef til vill með sér eitt-
livað af ilmi trjánna, hljóminum af
kúabjöllunum, svolítinn dropa af
sólskini í hjartanu. Það var ávallt
eitthvað dapurt yfir laugardags-
kvöldunum hjá Van Loss, Jjví Jjá