Eimreiðin - 01.01.1972, Qupperneq 11

P' sr
■
\ i..:v M /—í , ^ Íí V ■ ’ f. : .. - .jPy' ■
\ a i*\ ■•' y- f «wbt -'j ■ i i&r.gsj
_ ^Y \ Jii gi 'jk 'VTnMMB ÆO W" (<= (é/ ■**'**. L-XÍl. íftlA/i M [ÍWm
stjórnendur atvinnufyrirtækja svíkja okkur. Það er þeim að
kenna, að við náum ekki eðlilegri framþróun, að liér ríkir of
niikið atvinnuleysi o. s. frv. Þess vegna verður ríkisvaldið að
grípa til sinna ráða. Þá liefst næsta stig. Það getur verið fólgið
í þvi að setja upp ríkisfyrirtæki lil að leysa tiltekin verkefni.
hað getur líka verið, að ríkið geti með aðstoð mikilla sjóða, sem
það annaðhvort á sjálft eða hefur umráð yfir, eins og eftirlauna-
sjóðum, farið að veita lán eða styrki til atvinnufyrirtækja og
segi: „Ef þið viljið gera þetta eða hitt, þá fáið þið svo og svo
mikinn pening.“ Og það sem menn óttast nú mjög í Svíþjóð —
°g það þekkjum við afar vel hér á Islandi lika — er, að atvinnu-
rekendur fari að stunda spilamennsku með ríkið sem mótleik-
ara. Þá er góð stjórn ekki lengur það markmið, sem atvinnu-
fyrirtækin setja sér og jafnframt hverfur sá agi, sem þau eru
liáð i markaðskerfinu. Þá gelur það ráðið úrslitum um vel-
gengni atvinnufyrirtækis, hvernig stjórnandi þess stendur sig i
spilinu við stjórnmálamennina, en ekki hitt, hvort hann rekur
fyrirtækið betur eða verr. Við þekkjum það líka héðan frá Is-
landi, að mikilvægasta ldutverk þeirra, sem stjórna samtökum
eins og t. d. L.I.Ú., er einmitt að spila svona spil við ríkisvaldið,
°g þá vill stundum gleymast það markmið að stuðla að sem
beztum árangri i atvinnulifinu. Um þetta eru síðustu samningar
um fiskverðið skýrt dæmi.
Það sem ég hef nú sagt, snertir atvinnulífið og sýnir, hvernig
11