Eimreiðin - 01.01.1972, Blaðsíða 48

EIMREIÐIN
48
Samt er kjarni kristinnar trúar skilgreinanlegur eins og þeg-
ar er sagt. Það hefur hann reyndar alltaf verið, en á afar mis-
munandi hátt. Hver „nútími“ á sina skilgreiningu, sem hittir í
mark. ÞaS er ekki vist, að Jesús hefði talað um sig sem góða
hirðinn, ef hann hefði alizt upp innan um verksmiðjur. Mál
trúarinnar er sem sagt takmarkað af ýmsu og líka táknrænt,
en það merkir ekki að það merki ekkert, heldur þvert á móti,
táknrænt tungutak er svipaðs eðlis og ljóð, það túlkar sann-
leikann eða raunveruleikann á mergjaðan hátt. En einmitt
vegna þess, að tungumál trúarinnar er táknrænt en merking
þess raunveruleiki á öllum tímum, þarf að skilgreina það fyrir
sérliverri nýrri kynslóð — reyndar miklu oftar.
Viðfangsefni allra trúarbragða eru spurningar og svör um
lífið og tilgang þess, m. ö. o. guð og maðurinn. Þau fjalla um
viðfangsefnið á afar ólika vegu, en eru alls ekki „öll eins i sínu
innsta eðli“ eins og margir álíta.
Daglegir hlutir halda við spurningunni um guð. Sérhver
fæðing, livert slys, hvert dauðsfall vekur spurninguna um guð.
Náttúruhamfarir og framfarir vekja spurninguna um guð á ein-
hvern hátt. Geimferðir liafa hvorki svarað né dregið úr spurn-
ingunni um guð, þær hafa þvert á móti haldið henni vakandi og
sett hana i sviðsljósið og gert liana jafnsanna og knýjandi og
hún hefur verið á öllum tímum og alls staðar, þar sem mennsk-
ur maður leggur leið sína. Spurningin um guð er eins gömul og
vatnið og líka j afnfersk.
En það er ekki fyrst og fremst spurningin um guð, sem heldur
vöku fyrir manninum og gerir hann órólegan ef hann ætlar að
slappa af. Spurning mannsins um liann sjálfan veldur honum
öllu meiri tortryggni og óróleika. Maðurinn spyr um lif sitt og
dauða, liann spyr hvort hann sé einn í geimnum. Spurningin um
tilgang lifsins lieldur lionum vakandi, líkt og spurningin um
eilífðina var honum brennandi áður. — Þessar spurningar um
guð og sjálfan sig halda manninum andlega vakandi, gera hann
mannlegan, opinn og næman á lífið i öllum þess myndum með
gleði þess og sorgum.
Hlutverk trúarhragða er að fást við þessar spurningar, sem
virðast vera hluti af mannlegri verund, og svara þeim eða a. m.
k. svala þeim. Trúarbrögð — religion — þarf ekki að skapa í
manninum, religion er þar sem fengizt er við fyrrnefndar spurn-