Eimreiðin - 01.01.1972, Qupperneq 13

EIMREIÐIN
þeirra manna, sem þar myndu ráðast til foryslu. Þetta myndu
verða óraunsæir, einsýnir áhugamenn í þessum málum og svo
náttúruvisindamenn. Það verður að segjast eins og það er, að því
miður skortir flesta raunvísindamenn, að verkfræðingum þó yfir-
leitt undanteknum, tilfinnanlega víðsýni og þekkingu utan síns
þrönga sérsviðs. Þá skortir jafnframt reynslu í stjórnunarstörf-
um og sveigjanleika. Um þá, eins og aðra sérfræðinga, gildir i
nkum mæli það, sem haft er eftir Churchill, að hernaður væri
°f mikilvægt mál til þess að láta hershöfðingjana um hann.
Einmitt af þessum sökum og vegna þess, hversu mikill áhrifa-
valdur þróun visinda og tækni er á mannlegt samfélag, ber mikla
nauðsyn til að finna leiðir til jákvæðs samstarfs á milli raun-
visindamanna annars vegar og stjórnmála- og stjórnsýslumann-
nnna hins vegar.
ST J ÓRN ARSKIPTIN
— Þú hefur látið í Ijós þá skoðun, að á Vesturlöndum sé bilið
litið á milli stjórnmálaflokkanna og það verði lítil umskipti,
þótt nýir flokkar taki við stjórnartaiinmnum. Finnst þér sú hafa
orðið raunin á hér á landi við valdatöku nýrrar stjórnar á ár-
inu 1971?
J.H.: Ég viðhafði þessi ummæli i erindi árið 1971 og miðaði
þau við tímabilið 1950 og 1970. Ég licld, að þetta sé rétt lýsing
a því tímabili, þótt ég legði jafnframt áherzlu á, að þetta væri
að breytast og nefndi í því sambandi stjórnarskiptin bæði í
Bretlandi og Bandaríkjunum, þ. e. a. s. valdatöku þeirra Heaths
og Nixons, sem mér virtist marka nokkur tímamót.
Þá skal ég og fúslega játa, að stjórnarskiptin hér á landi árið
1971 hafi falið i sér mikil þáttaskil. Ég held, að það hafi verið
nf tvennum ástæðum. Á undan fór langur valdatimi sömu
stjórnar og þar við bættisl, að stjórnarandstaðan var orðin svo
emangruð og utanveltu, svo skilningslaus á raunveruleikann,
að þegar hún tók við, þurfti hún að ganga í gegnum erfitt end-
urhæfingartímabil. Það er þetla, sem hefur verið að gerast. Vit-
anlega hefur það komið bezt í ljós í sambandi við hinar nýlegu
aðgerðir í efnahagsmálum, hversu ört viðhorfin hafa breytzt.
Ég skrifaði grein um íslenzk efnahagsmál skömmu eftir að
stjórnin tók við og sagði þá eitthvað á þá leið, að nú væri tími
hinnar hugmyndafræðilegu vímu hinna nýju stjórnarflokka lið-
inn og nú tæki við hin erfiða viðureign við sjálfan veruleikann,
en ekki vildi ég spá neinu um, hvernig sú viðureign tækist.
Telurðu þá, að hætta á einangrun og óraunsæi fylgi langri
setu í stjórnarandstöðu ?
13