Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1933, Síða 32

302 Farið heilar, fornu dygðir! iðunn.
góðan aftur, svo að hann væri ekki að káfa í hlutabréf
og annað, sem hann kynni miður en Morgan og Gug-
genheim. Ég held að ég eigi enn pá hjá mér ritaða dag-
setningu, þegar svipuð ummæli féllu í íslenzkri kirkju
og var útvarpað um landsbygðina. Gerum ráð fyrir, að>
einhver hefði fundið upp á að halda því fram, að svo>
fremi að guö hefði nokkuð komið nálægt péssu, þá
hefði hann helt yfir oss mennina ótrúlegum nægtum og;
farsældarskilyrðum, en að jirengingar vorar væru af-
leiðingar ótrúlegrar fákænsku og skipulagsleysis. I’á
veit ég, að öllu landvarnarliði nesjamenskunnar hefði
verið stuggað undir vopn alia leið vestan frá Kyrra-
hafsströnd austur aö Rússaveldi. f>að þarf að gera af-
glöpin guðlegs eðlis til jiess að beygja gagnrýnina í
knjám og gera umbótaviljann að dauðasynd og uppreist
gegn heilögum anda.
Ég bið menn vel að aðgæta jiað, að hér ræöir um
trúna sem pólitíska stofuþernu kapitalismans á Vestur-
löndum. Og j)á er Iæss að geta, að bæði guð og
kölski höfðu mist afarmikils af fornu áliti sínu sem not-
hæfar orsakir hörmunga, jafnvel aftur í jæirri fyrnsku,.
sem liggur handan við 1914. Fólk var unnvörpum hætt
að taka hvorn um sig alvarlega. Þetta var afleitt skarð í
hinum andlegu varnarvirkjum auðvaldsins. Pað varð aö
finna upp nýjan skotspón, nýja skójnirku. Á meðan
ófriðurinn stóð og Vesturjijóðunum var ekki einungis.
frjálst, heldur og skylt að vera fullkomlega brjálaöar,.
|)á kom keisarinn der Kaiser brezk-franska sam-
bandinu að prýðiiegu haldi í j)essu hlutverki. Sumir
létu sig reyndar ekki muna um að taka alla jiýzku J)jóð-
ina með. En öðrum j)ótti J)að of mikið undir jaxla lagt,.
einkum ef Pjóðverjar skyldu einhvern tíma reynast
menn til ]>ess að J)akka fyrir sanngirnina. Hitt \’ar