Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1933, Qupperneq 70

340
Uppeldismál og spamaður.
IÐUNN
sætir, en stunda þó eitt hið erfiðasta og vandasainasta
verk, sem ríkið fær þegnum sínumi í hendur.
Þetta „sparnaðar“-dæmi hefir tvær hliðar, broslega og
raunalega. Það er skoplegt að ætla sér að bæta heild-
arafkomu ríkisins með afnámi nokkurra nauðsynlegustu
smá-fjárstyrkja. Hitt er þó raunalegra, hve skýrt skeyt-
ingarleysið um gildi bættra starfshátta í kenslu- og
uppeldis-máluin blasir við í þvílíkum aðgeröum fjár-
veitingavaldsins. Þessi upphæð er sú eina, sem alþýðu-
kennurum er ætluð frá ríkinu til þess að geta á hverjum
tíma aflað sér nauðsynlegrar þekkingar í fremstu upp-
eldisháttum nágrannalandanna. Svo gersamlega ófull-
nægjandi er þessi fjárveiting, að kennarar hafa aldrei
gert út af því neitt veður, hvort þessar krónur voru
veittar eða ekki. Þær svara því, að einn af hverjum
130 kennurum með 1000 kr. styrk ætti kost á að eyða
sumarmánuðuin sínum erlendis árlega til að fullkomna
sig í starfi, sem annars hlýtur að verða langt á eftir
kröfum lifsins.
En kennarastéttin á að taka þetta mál fastari tökum.
Hún á að heimta fastan fjárstyrk og miklu hærri, og
um fram alt: Þjóðin sjálf á að krefjast þessa, barna
sinna vegna, sem eiga heimtingu á skóluin, er svara
kröfum þeirra eigin samtíðar, en ekki fyrri alda skoð-
unum fyrst og fremst.
En gagnvart þeim mönnum, sem halda fram spam-
aðarrökunum einum i allri meðferð opinbers fjár á
þessum erfiðu tímum, vil ég slá 'fram þessum spurn-
ingum: Eru heilindi í sparnaði Alþingis? Stendur ráðinn,
stefnufastur hugur á bak við, sem vill og framkvæmir
sparnað, jafnvel á nauðsynlegum, en fyrst og fremst
ónauðsynleguin, launuðum störfum?
Ég nefni eitt dæmi: Ár eftir ár hefir í þinginu veriö