Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1933, Qupperneq 73

IfHJNN
Uppeldismál og sparnaður.
343
inönnum Jiessa skóla — og raunar barnafræðslunni
•allri — að Jieir séu neyddir út i hvers konar atvinnu-
snapir til Jiess að forða sér og sínum frá sveltandi
örbirgð ?
Og Jiá er að athuga hitt atriðið, hver skilyrði þciin
eru væitt til Jiess að viðhalda og auka láerdóm sinn
og kunnáttu eftir Jivi, sem örar framfarir uppeldis-
visindanna krefja, sérstaklega af Jieim, sem settir erú
til þess að búa alþýðukennara Jijóðarinnar uridir lífs-
starf þeirra, erfitt og ábyrgðarjiungt. H\'e oft hafa
kennarar Kennaraskólans farið utan til kynningar við
úrvals-mentastöðvar nálægra landa og með styrk af
opinberu fé? Eftir því, sem ég bezt veit, er svarið við
|ieirri spurningu skýrt og afdráttarlaust, en um leið
furðulegt. Pað er í styztu máli: aldrei.
Um það tuttugu og fimm ára skeið, sem Keunara-
skólinn hefir starfað, hefir það aldrei komið fyrir, eftir
þvi sem mér er tjáð, að föstum kennara við sköl-
ann hafi hlotnast opinber smástyrkur til Jiess að kynn-
ast framförum og fullkomnun þeirra fræðigreina er-
lendis, er honum var ætlað að gegna hér heima sem
lífsstarfi og alþýðumentun þjóðarinnar á svo geysi-mikið
undir að vel takist. Vitanlega hafa þessir menn reynt
eftir fremsta megni að einangrast ekki og brotist heldur
i óhajgar lántökur til utanfara. En hið opinbera liefir
látið sig litlu skifta slíkan áhuga og viðleitni.
Svo eru barnaskólar og barnakennarar oft þunglega
áfeldir fyrir minni árangui' í starfi en fólkið hyggur að
gera megi kröfur um — og réttmætt er að ætlast til,
ef sæmilega væri að Jjeirri stofnun búið, sem býr Jiá
undir skólastarfið.
Þessu til samanburðar má geta, aö Háskólinn hefir
veitt úr einum af mörgum sjóðum, sem í vörslu h»"s