Ægir - 01.08.1949, Blaðsíða 24

158
Æ G I R
íiftur, og varð úr, að hafðir voru bát-
ar í flutningum frá Hornafirði til norð-
urfjarðanna. Var fiskurinn ýmist fluttur
nýr til söltunar eða frystingar þar norður-
frá eða þá að saltfiskurinn var fluttur
norðureftir. Að sjálfsögðu er hér uni að
ræða vandræðaástand, sem óhjákvæmilega
verður að bæta úr, ef Hornafjörður á að
eiga framtíð fyrir sér sem verstöð, en hin
auðugu fiskimið þar liti fyrir hljóta að
gera það að verkum, að þaðan verður
stunduð mikil útgerð svo framarlega sem
skilyrðin í landi leyfa. Verður óhjákvæmi-
legt að koma upp frystihúsi á Hornafirði og
skapa aðstöðu til betri hagnýtingar aflans.
Útgerð frá Djúpavogi og Fáskrúðsfirði
hefur farið heldur vaxandi undanfarið, og
var afli þar nii góður, þótt gæftir væru oft
heldur stirðar. Sama var að segja um
Stöðvarfjörð. Frá Fáskrúðsfirði var að
sjálfsögðu alllangt að sækja til fiskjar, þar
sem venjulega varð að fara alla leið suður
í Lónsbugt. Um vetrarútgerð frá fjörðun-
um norðar var ekki að ræða frekar nú en
endranær.
Töluvert mikið var um vor- og sumar-
róðra á Austfjörðum, og var afli þá yfir-
leitt mjög góður á grunnmiðum, en þar
voru veiðarnar aðallega stundaðar af smá-
um bátum, opnum vélbátum og litlum
þiljubátum. Afli á dragnótaveiðum um
sumarið varð aillgóður á köflum, einkum
veiddist mikið af steinbít í dragnótina.
Um haustið var aðallega stundaður sjór
á suðurfjörðunum og var afli þá ágætur
og mest af fiskinum flutt út ísvarið. Ekki
hefur áður verið stundaður sjór frá
Hornafirði á haustin sem teljandi væri, en
að þessu sinni voru stundaðir þar sjó-
róðrar og gafst vel, þar sem afli var sæmi-
legur. Má gera ráð fyrir, að fiskur sé á
þeim slóðum allt árið um kring, og mætti
stunda þar veiðar með góðum árangri.
2. Síldveiðin.
Þegar árið 1948 hófst, stóðu yfir síld-
veiðar í Hvalfirði, og voru aflabrögð þar
betri en dæmi mun vera til um síldveiðar
hér við land. Hvað síldveiðarnar snertir,
var þetta þvi eitt aðaleinkennið á árinu
1948. Annað atriði, sem einkenndi síld-
veiðarnar á þessu ári, var það, hversu
sumarsíldin fyrir Norðurlandi brást ger-
samlega. Má glöggt af þessu sjá, hversu
mjög er óvíst um sildveiðarnar, þar sem
vetrarsíldin reyndist svo vel, öllum að
óvörum, en hins vegar sumarsíldin brást
svo gersamlega, sem oftast áður hefur gef-
ið góða og oft ágæta raun, ef frá eru tekin
nokkur næstliðin ár. En síldin sýndi í
þetta skipti eins og oft áður, að ógerning-
ur er að segja nokkuð fyrir um það,
hversu veiðin muni verða og einnig hitt,
að hún getur brugðizt illilegar en nokkur
annar fiskur, og einnig getur hún gefið
meiri veiði en nokkur annar fiskur.
Skal nú hér fyrst gerð nokkur grein
fyrir sumarsíldveiðinni við Norðurland.
A. Sumarsíldveiðin.
Vegna þess hversu aflinn á sumarsíld-
veiðunum hafði brugðizt undanfarin ár,
eða allt frá þ%d árið 1945, fóru menn sér
yfirleitt hægar um þátttöku i síldvciðinni
sumarið 1948. Árið 1947 höfðu fleiri bát-
ar stundað síldveiðar en nokkru sinni fyrr,
eða 264 alls, en árið 1948 lækkaði þessi
tala niður í 242 (samanber töflu XIV).
Var hér uin að ræða mjög svipaða þátl-
töku og árið 1946, en þá var tala bátanna
246, e'ða 4 fleiri en 1948. Brúttó rúml.
tala þessa flota var nú 19 825, og var það
um 800 rúml. minna en árið áður. Sam-
svarar það því, að meðalstærð hvers skips
hafi verið 82 rúml., en það er 4 rúml.
meira en árið áður. Hins vegar fækkaði
tölu skipverjanna allmikið og meira en
hátatalan gefur tilefni til að ætla. Stafar
það af því, að tiltölúlega fleiri bátar voru
nú með hringnót en áður. Hins vegar var
tala herpinótabátanna tiltölulega hærri nú
en árið áður, þar sem ýmsir þeirra báta,
sem áður stunduðu veiðarnar tveir um
nót, höfðu m'i hringnót. Voru næturnar
alls 236 að tölu á móti 254 árið áður.