Ægir - 01.08.1949, Blaðsíða 56

190
Æ G I R
1000 sraál. Lítið eitt fór einnig til Braze-
liu, en til annarra landa svo sera Bret-
lands og Gubu aðeins nijög sniávægilegt
magn. Það er hins vegar Ijóst, að töluvert
niiklir inöguleikar eru á því að selja verk-
aðan fisk víða á þeira mörkuðum, sem
jafnan hafa keypt slíka vöru, en erfiðleik-
arnir liggja hér, eins og með flesta aðra
framleiðslu sjávarútvegsins í þvi, að mark-
aðsverðið er mun lægra en það, sem unnt
er að framleiða vöriina fyrir hér og jafn-
vel er munurinn svo mikill, að rikis-
ábyrgðin á erfitt með að brúa hilið.
Vegna þess hversu framleiðsla á salt-
fiski varð miklu minni á árinu 1948 en
verið hafði árið áður, fór ekki hjá því, að
útflutningurinn minnkaði mjög og var
ekki nema réttur hehningur á við það, sem
hann Var árið 1947. Alls var flutt út af
óverkuðum saltfiski 13 300 smál., en
2(i (500 árið þar áður. Stærsti kaupandinn
var að þessu sinni Grikkland með um
(5 000 smál., en þangað hefur jafnan verið
sell töluvert af saltfiski. Næst kom Ítalía
með 4 000 smál., sem var að visu aðeins %
af þvi, sem þangað var flutt úl árið áður,
en stafaði af ininnkandi framleiðslu og
einnig af því, að i Grikldandi er fiskurinn
greiddur í sterlingspundum, en liins vegar
ekki um það að ræða í ítalíu nenia að
óverulegu leyti, en hins vegar talið óhag-
stæðara að fá greiðslu í itölskum gjald-
eyri. Bretland kaupir jafnaðarlega nokkuð
af saltfiski og var svo einnig mí, þó aðeins
tæpar 2 000 smál., en hafði keyj>l árið áð-
ur um 2 800 smál. Onnur lönd, svo sem
Danmörk, Þýzkaland og Pólland, keyptu
aðeins smávægilegt magn af saltfiski og
var þá aðallega um að ræða ufsa.
Af saltfiski þeim, sem verkaður var á
árinu 1947, var eins og áður getur nokkurt
magn, sein aldrei varð fullverkað vegna
þess hversu tíðarfar var erfitt og var sá
fiskur fluttur út, ýmist hálfverkaður eða
þá pressaður, og var pressufiskurinn 173
leslir, en af slíkum fiski hafði ekki verið
flutt neitt út árið áður og voru aðeins þess-
ar sérstöku aðstæður, sem ollu því, að um
það var að ræða nú, en þetta var fiskur
frá árinu 1947, eins og áður getur. Fór sá
fiskur að langmestu leyti til ítaliu.
Á árunum fyrir styrjöldina liafði tekizt
að vinna upp nokkurn markað fyrir salt-
fisk i tunnum, eða söltuð þorskflök í
tunnuni, í Hollandi, og var að sjálfsögðu
reynt nú eftir styrjöldina, þegar mögu-
leikar sköpuðúst til viðskipta við það land,
að vinna þann markað á nýjan leik. Tókst
að fá það tekið inn í samninga, sem gerðir
voru við Hollendinga seint á árinu 1947 og
áður hefur verið getið, að flytja mætti út
nokkurt magn af þessum fiski, og varð sú
raunin á á árinu 1948, að alls var flutt út
404 smál. og allt til Hollands.
Á árinu 1947 var nokkuð um það, að
söltuð væru þunnildi, sem skorin eru frá
flökunum í frystihúsunum við flökun
fisksins. Að vísu var hér um mjög Htið
magn að ræða og aðeins í tilraunaskyni,
en þetta gaf þó það góða raun, að á árinu
1948 var þessi frandeiðsla hafin i allstór-
um stíl og þó var ekki nýtt nema lítill hluti
af þeim þunnikluin, sem til falla við flökun
í frystihúsunum. Af þessari framleiðslu
var flutt út 867 smál. á árinu og þvínær allt
til ítaliu, en þar hafði tekizt að vinna upp
allgóðan markað fyrir þessa vöru. Mun
vafalaust verða áframhald á þessari fram-
leiðslu, og er það þýðingarmikið fyrir
l'rystiliúsin að tekizl hefur að vinna mark-
að fyrir þessa vöru, þar sem það getur bætt
hag þeirra nokkuð, enda fæst verulega
mikið meira fyrir þunnildin þannig heldur
en að láta þau í fiskmjölsverksmiðjur.
Um harðfiskframleiðslu er ekki hægt að
segja að hafi verið að ræða á árinu frekar
en undanfarin ár og var útflutningurinn
því ekki teljandi.
IJtflutningur á ísvörðum fiski varð meiri
á þessu ári en verið hefur siðan árið 1944 •
og nam nú alls 125 þús. smál., eða rúm-
lega helmingi meiri en hann liafði verið
árið áður, en þá var hann aðeins 61 þús.
smál. rúmlega. Þessi gifurlega aukning
stafar af þvi, eins og áður hefur verið
skýrt, að togaraflotinn hefur aukizt svo