Ægir - 01.08.1949, Blaðsíða 33

Æ G I R
167
inu, og varð nú 42 kr. fyrir hvert mál, ef
greitt var fast verð hjá Síldarverksmiðj-
um ríkisins, og greiddu aðrar verksmiðjur
að sjálfsögðu sama verð eins og jafnan
hefur verið. Var hér um að ræða hækkun
frá árinu áður, sem nam kr. 1.70 fyrir
hvert mál. Mun þetta vera hæsta verð, sem
greitt hefur verið fyrir bræðslusíld hér á
landi.
b. Saltsíldin.
Söltun á síld var með meira móti sam-
anborið við það, scm verið hefur á árun-
um eftir styrjöldina og hefur aðeins einu
sinni verið meiri á því tímabili, árið 1946.
Alls voru saltaðar 114 799 tunnur, en ár-
ið 1947 nam söttunin aðeins 64 796 tunn-
um (samanber töflu XVIII). Að unnt var
að salta svo tiltölulega mikið af síldinni
stafaði af því, að mestur hluti síldveiðanna
l'ór fram eftir að síldin var orðin söltunar-
hæf, það er að segja í ágústmánuði, en á
árinu 1947 hafði meiri hluti síldarinnar
veiðzt í júlímánuði eða áður en hún var
talin söltunarhæf. Eftir því, sem gæði
síldarinnar leyfa, er verkun hennar að
sjájlfsögðu Iiagað eftir því hversu ákveðið
hefur verið um sölu á framleiðslunni
fyrir fram. Langsamlega mestur hluti,
eða rétt um helmingur sildarinnar, var
hausskorin og slógdregin saltsíld, og nam
það 57 617 tunnum, eða þvi sem næst
sáma magni og árið áður. Á því ári var
hins vegar mjög lítið um aðrar verkunar-
aðferðir vegna þess hversu síldveiðin varð
endáslepp, en jafnaðarlega er talið, að
betri síld þurfi í sumar aðrar verkunarað-
ferðirnar eins og t. d. kryddsíld, sykur-
sild og matjessild. Um % hluti síldarinnar
var að þessu sinni sykursaltað, en hafði
árið áður aðeins verið 8,2%, eða 5 þús.
tunnur rúmlega. Næst kom kryddsíldin
með tæplega 9 500 tunnur, eða um 8%, en
af þeirri síld hafði því sem næst ekkert